Valar ordusunun Ortadünya'nın kuzeyine doğru yaptığı yürüyüş hakkında çok az şey söylenir hikayelerde, çünkü Öte Diyarlarda yaşayıp da oradaki acıları çeken ve o günlerin tarihini yazmış olan Elflerin biri bile onların arasında değildi; orada olanları da ancak uzun zaman sonra, Aman'daki akraba halklardan öğrenebilmişlerdi. Ama sonunda Valinor güçleri Batı'dan kalkıp gelmiş ve Finwë'nin borusunun meydan okuyan sesi gökyüzünü doldurmuştu; Beleriand silahlarının görkemiyle alevlendi, çünkü Valar ordusu dinç, güzel ve korkunç görünüyordu ve dağlar ayak sesleriyle çınladı.
Batı ve Doğu ordularının karşılaşmasına Büyük Muharebe ve Öfke Savaşı denir. Morgoth tahtının tüm gücü savaşta hazır bulundu ve sayıları o kadar fazlaydı ki, Anfauglith dolup taştı ve Kuzey'in tamamı bu savaşla alev aldı.
Sayfa 520 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Yine de, söylendiğine göre Morgoth Batı'dan bir saldırı gelmesini beklemiyordu, kibri öylesine büyümüştü ki, artık kimsenin ona karşı savaş açamayacağına hükmetmişti. Üstelik, Noldor'u, Batı'nın Efendilerine sonsuza dek yabancılaştırdığını ve huzurlu ülkelerinde mutlu mesut yaşayan Valar'ın, artık onun dış dünyadaki krallığıyla uğraşmadıklarını düşündü, çünkü ona göre, merhamet duygusuyla yapılan işler daima yararsız, garip ve anlaşılmazdı. Ama Valar ordusu muharebeye hazırlanıyordu ve Ingwë'nin halkı Vanyar da onların beyaz sancaklarının arkasında yürüyorlardı, bunların yanında, Finwë'nin oğlu Finarfin'in halkı, yani Valinor'u asla terk etmemiş olan Noldor da savaşa katıldı. Teleri'nin çok azı savaşa gitmeye gönüllü oldu, çünkü Kuğu Limanı'ndaki kıyımı ve gemilerinin ellerinden alınışını unutamıyorlardı, ama Eluchíl Dior'un kızı olan ve kendi soylarından gelen Elwing'in sözlerini can kulağıyla dinlediler ve Valinor ordusunu denizden doğuya taşıyacak gemileri yönetecek kadar denizci gönderdiler. Ama Teleri gemilerini terk etmedi ve hiçbiri Öte Diyarlara adımını atmadı.
Sayfa 520 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Bir dostu çılgınlığından ötürü azarlamak, bir dostun ödevidir.
Sayfa 190 - İthaki Yayınları, 9. basım, Çev. Berna AkkıyalKitabı okudu
Fingon'un cemaati en önde ilerliyordu, Finarfin ile Finrod ve Noldor'un en asilleri ile âlimleri ise kafilenin en arkasındaydılar ve ta ki Mindon Eldalieva'nın ışıltısı gecenin karanlığında kaybolup gidene dek sık sık dönüp artlarında kalan güzel şehirlerine baktılar.
Terk ettikleri saadetin anılarını, yola düşen sürgünlerin hepsinden daha çok taşıyorlardı içlerinde ve hatta kendi elleriyle yaptıkları şeylerin bazılarını yanlarına almışlardı: bir teselli ve yol boyunca içlerinde bir sıkıntı.
Sayfa 188 - İthaki Yayınları, 9. basım, Çev. Berna AkkıyalKitabı okudu
Gemi hoş ve muhteşem olmuştu; saf ve parlak bir ateş her yanında titriyordu; Denizci Eärendil, elf cevherlerinin tozuyla parıldayarak dümende oturuyordu ve Silmaril alnından sarkıyordu. Bu gemiyle çok uzaklara, hatta yıldızsız karanlıklara kadar yolculuklar yaptı, ama en çok, dünyanın sınırlarına yaptığı yolculuklardan Valinor'a dönerken,
Sayfa 518 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
"...ben artık dünyadan yoruldum."
Sayfa 518 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Orada duruyorlar hâlâ, bir çılgınlığa kapılıp terk ettiğimiz her şey bekliyor bizi.
Sayfa 181 - İthaki Yayınları, 9. basım, Çev. Berna AkkıyalKitabı okudu
"Selam sana Eärendil, denizcilerin en șöhretlisi, haber vermeden gelmesi beklenen, umudun ötesinden gelişi özlenen! Selam sana Eärendil, Güneş'ten ve Ay'dan önceki ışığın taşıyıcısı! Dünya'nın Çocuklarının görkemi, karanlıkta parlayan yıldız, günbatımında ışıldayan mücevher, sabahları ışıldayan!"
Sayfa 516 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
