Parlak Eärendil, işte bu soyun baba tarafından geldi; Eärendil Destanı'nda, Morgoth tam zafer kazanmışken onun sonunda, İnsanların Rothinzil dediği gemisi Vingilot'u inşa ettiği ve Valinor'u arayıp durarak, hiçbir denizcinin yelken açmadığı denizlerde yolculuk ettiği anlatılır; bu yolculuğa çıkarkenki amacı, belki Valar onlara merhamet edip, bu kadar darda kalmışlarken yardım eder düşüncesiyle, İki Soy adına Güçlerin karşısına çıkıp konuşmaktı. Bu yüzden Elfler de, İnsanlar da ona Kutlu Eärendil dediler, çünkü çok büyük emek harcayıp, tehlikelere atıldıktan sonra görevini tamamladı ve Batı'nın Efendilerinin ordusu kalkıp Valinor'dan geldi. Ama Eärendil, bir zamanlar gönül verdiği topraklara bir daha asla ayak basmadı.
Sayfa 532 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
SILMARILLION burada sona eriyor. Eğer yüce ve güzel olandan, karanlığa ve yıkıma geçiverdiyse, bu, Bozulmuş Arda'nın yazgısındandır ve eğer bir değişiklik olacaksa ve Bozulan yerine konacaksa, bunu ancak Manwë ile Varda bilebilir, ama bunu açıklamadılar ve böyle bir şey Mandos'un hükümlerinde de bildirilmedi.
Sayfa 528 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Ama mücevher Maedhros'un elini yaktı ve dayanılmaz bir acı verdi; Maedhros o an, Eönwë'nin söylediği gibi, mücevherin üzerindeki haklarını yitirdiklerini ve yeminin bozulduğunu anladı. Ve birden keder ve umutsuzluğa kapılıp, kendisini, içinde ateşler yanan dipsiz yarığa atıverdi ve öyle öldü; taşıdığı Silmaril ise
Dünya'nın bağrına gömüldü.
Silmaril'in yaptığı işkencenin acısına dayanamadığı söylenen Maglor da sonunda onu denize attı; ondan sonra daima, dalgaların yanı başında, acı ve pişmanlık içinde şarkılar söyleyerek sahillerde dolaştı. Çünkü Maglor, kadim ozanların en kudretlilerindendi ve adı, Doriathlı Daeron'un hemen ardından anılırdı, ama bir daha Elf halklarının arasına karışmadı. Ve böylece Silmariller uzun süredir aradıkları evlerini bulmuş oldular: biri gökleri dolduran havada, biri dünyanın kalbindeki ateşlerin içinde, biri de suların derinliklerinde.
Sayfa 525 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Ama Eärendil, beyaz aleviyle parlayarak geldi; gökyüzünün en müthiş kuşları Vingilot'ta toplanmıştı, reisleri ise Thorondor'du; havada yapılan savaş tüm bir gün ve şüphe dolu bir gece boyunca sürdü. Güneş doğmadan evvel Eärendil, ejder ordusunun en güçlüsü olan Kara Ancalagon'u alt etti ve gökyüzünden aşağıya fırlattı; ejderin cesedi Thangorodrim kulelerinin üzerine düştü ve onları yerlebir etti. Sonra güneş doğdu ve Valar ordusu galip geldi; neredeyse bütün ejderler öldürüldü ve Morgoth'un bütün çukurları parçalanıp çatısız bırakıldı; Valar'ın kudreti yeryüzünün derinlerine kadar indi. Morgoth sonunda kovuğundaydı, ama yine de korkaktı. Madenlerinin en ücra köşelerine kadar kaçtı, barış yapmalarını istedi ve af diledi, ama ayakları kesildi ve yüzükoyun yere savruldu. Sonra, çok zaman önce bir kez daha bağlandığı Angainor zinciriyle tutuldu; demir tacı boynuna takılacak bir tasmaya dönüştürüldü ve başını dizlerinin üzerine eğdi. Tabii, Morgoth'un elinde bulunan iki Silmaril de taştan çıkarıldı ve gökyüzünün altında tertemiz parladılar; onları Eönwë aldı ve sakladı.
Sayfa 522 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Valar ordusunun Ortadünya'nın kuzeyine doğru yaptığı yürüyüş hakkında çok az şey söylenir hikayelerde, çünkü Öte Diyarlarda yaşayıp da oradaki acıları çeken ve o günlerin tarihini yazmış olan Elflerin biri bile onların arasında değildi; orada olanları da ancak uzun zaman sonra, Aman'daki akraba halklardan öğrenebilmişlerdi. Ama sonunda Valinor güçleri Batı'dan kalkıp gelmiş ve Finwë'nin borusunun meydan okuyan sesi gökyüzünü doldurmuştu; Beleriand silahlarının görkemiyle alevlendi, çünkü Valar ordusu dinç, güzel ve korkunç görünüyordu ve dağlar ayak sesleriyle çınladı.
Batı ve Doğu ordularının karşılaşmasına Büyük Muharebe ve Öfke Savaşı denir. Morgoth tahtının tüm gücü savaşta hazır bulundu ve sayıları o kadar fazlaydı ki, Anfauglith dolup taştı ve Kuzey'in tamamı bu savaşla alev aldı.
Sayfa 520 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Yine de, söylendiğine göre Morgoth Batı'dan bir saldırı gelmesini beklemiyordu, kibri öylesine büyümüştü ki, artık kimsenin ona karşı savaş açamayacağına hükmetmişti. Üstelik, Noldor'u, Batı'nın Efendilerine sonsuza dek yabancılaştırdığını ve huzurlu ülkelerinde mutlu mesut yaşayan Valar'ın, artık onun dış dünyadaki krallığıyla uğraşmadıklarını düşündü, çünkü ona göre, merhamet duygusuyla yapılan işler daima yararsız, garip ve anlaşılmazdı. Ama Valar ordusu muharebeye hazırlanıyordu ve Ingwë'nin halkı Vanyar da onların beyaz sancaklarının arkasında yürüyorlardı, bunların yanında, Finwë'nin oğlu Finarfin'in halkı, yani Valinor'u asla terk etmemiş olan Noldor da savaşa katıldı. Teleri'nin çok azı savaşa gitmeye gönüllü oldu, çünkü Kuğu Limanı'ndaki kıyımı ve gemilerinin ellerinden alınışını unutamıyorlardı, ama Eluchíl Dior'un kızı olan ve kendi soylarından gelen Elwing'in sözlerini can kulağıyla dinlediler ve Valinor ordusunu denizden doğuya taşıyacak gemileri yönetecek kadar denizci gönderdiler. Ama Teleri gemilerini terk etmedi ve hiçbiri Öte Diyarlara adımını atmadı.
Sayfa 520 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Bir dostu çılgınlığından ötürü azarlamak, bir dostun ödevidir.
Sayfa 190 - İthaki Yayınları, 9. basım, Çev. Berna AkkıyalKitabı okudu
Fingon'un cemaati en önde ilerliyordu, Finarfin ile Finrod ve Noldor'un en asilleri ile âlimleri ise kafilenin en arkasındaydılar ve ta ki Mindon Eldalieva'nın ışıltısı gecenin karanlığında kaybolup gidene dek sık sık dönüp artlarında kalan güzel şehirlerine baktılar.
Terk ettikleri saadetin anılarını, yola düşen sürgünlerin hepsinden daha çok taşıyorlardı içlerinde ve hatta kendi elleriyle yaptıkları şeylerin bazılarını yanlarına almışlardı: bir teselli ve yol boyunca içlerinde bir sıkıntı.
Sayfa 188 - İthaki Yayınları, 9. basım, Çev. Berna AkkıyalKitabı okudu
Gemi hoş ve muhteşem olmuştu; saf ve parlak bir ateş her yanında titriyordu; Denizci Eärendil, elf cevherlerinin tozuyla parıldayarak dümende oturuyordu ve Silmaril alnından sarkıyordu. Bu gemiyle çok uzaklara, hatta yıldızsız karanlıklara kadar yolculuklar yaptı, ama en çok, dünyanın sınırlarına yaptığı yolculuklardan Valinor'a dönerken,
Sayfa 518 - İthaki YayınlarıKitabı okudu