Merhâba kendim..
Şimdi gözlerinizi kapatın, içinizden 10'a kadar sayın... Ve kendinizi hissedin, içinizdekini hissedin, ruhunuzu hissedin, kendinizi selamlayın, kendinize merhaba deyin...
Bir...
İki...
Üç...
Dört...
Beş...
Altı...
Yedi...
Sekiz...
Dokuz...
On...
Merhaba kendim... Ben, senim. Tanıdın mı? Seninle neler neler yaşadık, hatırlıyor musun? Neler gördük, neler atlattık, kaç yüke direndik. Ne acılar çektik seninle, kaç gece ağladık, kaç kez kendi avuçlarımızı sıka sıka canımızı acıttık, kaç kez dudağımızı kanattık, kaç kez bağırmak istedik ama sustuk, kaç kez o yorganı başımıza çektik, kaç kez sevdik kaç kez söyleyemedi, kaç kez korktuk kaç kez kaçtık... Yahu biz seninle ne sözler işittik? Ne bakışlar gördük. Ne çok acır gibi baktılar bize, hatırlıyor musun o bakışları? Yere düştük, dizimiz acıdı diyemedim. Elimizi uzattık, tutunacak yer bulamadık. Kaç kez ruhum, kaç kez... Biz seninle kaç kez dibi gördük?
Belki hâlâ dipteyiz, öyle değil mi?
Sayfa 345Kitabı okudu
+Şimdi neredeyiz?
-Dipteyiz.
+Güzel, en azından tekrar düşmeyeceğiz.
Şimdi yazacağım şen benim için çok önemli umarım sizin için de önemli olur kızlarım çünkü ben bu satırları gerçek bir umutla yazıyorum. Size ışık olmak istiyorum. Elbette sanaldan hayatınıza etki edemem hiçbir zaman , canınız yansa yanınız da olup sarılamam belki ama en azından buraya geldiğinizde canınız yansın istemiyorum. Canınız yanarsa canım
-Şimdi nerdeyiz?
-Dipteyiz.
-Güzel, en azından tekrar düşmeyeceğiz.
+Şimdi neredeyiz?
-Dipteyiz.
+Güzel, en azından tekrar düşmeyeceğiz.
-Şimdi neredeyiz?
+Dipteyiz.
-Güzel, en azından tekrar düşmeyeceğiz.
3391 kilometre
Yorganların altında, ışığı kapalı odaların içinde, göz kapaklarımızın ardındaki karanlıkta... Kendimizle hep karanlıkta tanışıyoruz. Çünkü içimiz yalnızca sesler sustuğunda bizimle konuşuyor. Yalnızca ışıklar kapandığında bize elini uzatıyor... Şimdi gözlerinizi kapatın, içinizden 10'a kadar sayın... Ve kendinizi hissedin, içinizdekini hissedin, ruhunuzu hissedin, kendinizi selamlayın, kendinize merhaba deyin...
Bir...
İki...
Üç...
Dört...
Beş...
Altı...
Yedi...
Sekiz...
Dokuz...
On...
Merhaba, kendim... Ben senim. Tanıdın mı? Seninle neler yaşadık, hatırlıyor musun? Neler gördük, neler atlattık, kaç yüke direndik. Ne acılar çektik seninle, kaç gece ağladık, kaç kez kendi avuçlarımızı sıka sıka canımızı acıttık, kaç kez dudağımızı kanattık, kaç kez bağırmak istedik ama sustuk, kaç kez o yorganı başımıza çektik, kaç kez sevdik kaç kez söyleyemedik, kaç kez korktuk, kaç kez kaçtık... Yahu biz seninle ne sözler işittik? Ne bakışlar gördük. Ne çok acır gibi baktılar bize, hatırlıyor musun o bakışları? Yere düştük, dizimiz acıdı diyemedik. Âşık olduk, seviyorum diyemedik. Elimizi uzattık, tutunacak yer bulamadık. Kaç kez ruhum, kaç kez... Biz seninle kaç kez dibi gördük?
Belki hala dipteyiz, öyle değil mi?
Sayfa 345 - İndigo kitapKitabı okudu
Şimdi neredeyiz?
+ Dipteyiz. .
- Güzel , en azından tekrar düşmeyeceğiz.
.
+Şimdi neredeyiz?
-Dipteyiz.
+Güzel, en azından tekrar düşmeyeceğiz.