Nerdeyiz şimdi bak, ne kadar uzak ?
Tahmin bile etme bırak
Sadece çevirme gözlerini 🎶🌞
Oysa şimdi nerdeyiz, neyiz bak
Her umut belirtisinden uzağız
O sevilmiş gözlerde saf ve berrak
Bir ayna bile yok bakacağımız
.. Turgut Uyar..
NE çok etkiler bizi kuşun çığlığı. ..
Bir zamanlar yaratılmış olan bir çığlık.
Ama çocuklar şimdi dışarda oynarken,
çığlık atıyorlar gerçek çığlıklar arasından.
Haykırıyorlar tesadüfü. Ara mekanlarında
bunun, bu evrenin, (oralarda o sağlıklı
kuş çığlığı duyulur, insanlar rüyada gibi -)
sürdürürler kendi haykırışlarının darbelerini.
Eyvah, nerdeyiz biz? Hep daha da özgür,
benzeriz başıboş bırakılmış uçurtmalara
koşturuyoruz yarı yukarıda, gülüşlerin uçlarında,
Sayfa 78Kitabı okudu
Minibüs tıklım tıklım, ayakta zor duruyoruz. Yolcular önden değil de arkadan minibüse alınıyor, o derece yani. Şapkasını beğendiğim (şapkamın aynısı) bir genç arka kapıdan minibüse bindi. Şapkası, askılı gömleği ve şık giyimiyle genç ve efendi bir yüz. Tam mütebessim bir şekilde selam vermek isterken, alenen küfrü basmaz mı minibüsünü laçkalı
Bazen şunu diyoruz kendi kendimize:
İşte bu bizim hayatımız.
Bak işte, biz buyuz,
bunları yaptık.
Şimdi nerdeyiz?
Ben de şunu diyorum kendime:
Jestlerimi harcadım, artık jest kalmadı.
Jestlerle hayat sürmüyor.
Net olmak lâzım.
Pirinç tanelerine çizdiğimiz kral resimleri bizi kurtaramadı
Ne de Babil'deki asma bahçeleri
Hakkını veremedik alınterimizin suçluyuz Har vurup
Akıllı bir maymun olmaktan öteye gidemedik Şimdi bu kördövüşünde yenildikse suç bizim Geç anladık zavallılığımızı
Her şeyi bu sağır göklerden bekledik yıllardır harman savurduk ömrümüzü
Bizi kimseler inandıramadı ölüme
Bize kimseler öğretmedi insanlığımızı
Kim kurdu bu düzeni, nerdeyiz?
Bu tekerlekler nasıl dönüyor boşlukta
Bu umutlar, bu dualar, bu kahrolası hayaller Nasıl bunca yıldır barındırdı bizi
Bu katı yürekli topraklar
Bu gülünç mezar taşları
Ölümler ölümler ölümler
Ölümlerden beter yalnızlığımız
Bu macera ne zaman bitecek söyleyin Söyleyin ne zaman aydınlanacak
Bu karanlık alınyazımız
Sayfa 46
İnsan bir kere sever
Şair birkaç kere
Sarhoşun biri söyledi ilkini
İkincisi benimdi ama
Nerdeyiz biz şimdi, burası nere
Sayfa 342Kitabı okudu
-Şimdi nerdeyiz?
-Dipteyiz.
-Güzel, en azından tekrar düşmeyeceğiz.
PART 2/ Et kemiğe yaklaşıyor...
PART 1/#171779972
PART 2
Geçen gün, çocukluğumda yaşadığım bir olayın içimde nasıl bir uhdeye dönüştüğünü, bu uhdenin yarattığı rüyaların bana nasıl yıllarca musallat olduğunu, peşimi hiç bırakmadığını, bu durumun artık canımı çok sıktığını, bu durumu aşmak için zihnimde bir zaman simülasyonu yaratıp, bana yapılanın
Tek değiliz seninle, bütün olmadık hiç
Şimdi nerdeyiz, nasılız bilmiyorum
Orada akşamlar daha çok serin
Ben bu kadar değilim, bu kadar yıkık
Sarhoşum, kederliyim, yoksulum, sensizim
Orası sisler içinde, orası karanlık
Sayfa 70 - Everest, Alfa Yayınları
