(Bana sonradan yapılan elektroşokları anımsayarak bir gerçeği kesinlikle biliyorum ki) elektroşokun ortası yoktur. Elektroşokun başlangıcı ve bitişi vardır. Ve ortası yoktur.
İnsan için, hasta insan
“Bana bak. Ya da siktir et. Beni bu hâle sen getirdin bak aynaya, gör pislikliğini. Kendinden nefret edersen karışmam. Ben senin yüzünden kendimden nefret ettim şimdilerde aynalara zor bakıyorum. Siktir git çocukluğumun katledildiği eve dön. Ben ölsem dönmem. Çocukluğumla yüzleş. Ben görsem kaçarım. Sen konuş. Bir bant al ama, o çocuğun dizleri, dirsekleri yara bere içinde yapıştır bir tane o zaman o da geçti sanıp senin açtığın yaraları unutur. İçin acırsa ben karışmam diyorum ya. Halime acıyacaksın. Ben artık acımam. O evden şimdi çık otur kaldırıma siktiğin hayata bir sigara yak, sonra o kaldırımdan da siktir olup git.”
"Bana bak. Ya da siktir et. Beni bu hâle sen getirdin bak aynaya, gör pislikliğini. Kendinden nefret edersen karışmam. Ben senin yüzünden kendimden nefret ettim şimdilerde aynalara zor bakıyorum. Siktir git çocukluğumun katledildiği eve dön. Ben ölsem dönmem. Çocukluğumla yüzleş. Ben görsem kaçarım. Sen konuş. Bir bant al ama, o çocuğun dizleri, dirsekleri yara bere içinde yapıştır bir tane o zaman o da geçti sanıp senin açtığın yaraları unutur. İçin acırsa ben karışmam diyorum ya. Halime acıyacaksın. Ben artık acımam. O evden şimdi çık otur kaldırıma siktiğin hayata bir sigara yak, sonra o kaldırımdan da siktir olup git."
Ağzımdan öpüyor.
Ona bir kez bakıyorum. Tanrısız, sallantıda. Şimdi ölsem diyorum, ne mutluluk o bile elimizde değil.
- Kendi kendimizi taşıyoruz, diyip gidiyor.
