Hakiki, sahici dostluk, ötekinin esenliği üzerinde güçlü, salt nesnel ve bütünüyle çıkarsız bir ilgiyi ve bu ilgi de yine gerçekten, kendini
arkadaşıyla özdeşleştirmeyi gerektirir. İnsan doğasının egoizmi bunun öyle karşısındadır ki, hakiki dostluk, devasa denizyılanları gibi, bir
efsane mi oldukları yoksa herhangi bir yerde yaşıyor mu oldukları