Bugün tükettiğimiz şey nesneler veya olaylar değil, onları deneyimleyişimizdir. Arabalarımızı terk etmeye asla gerek duymayışımız gibi, kafataslarımızı terk etmeye de hiç ihtiyaç duymayız. Deneyim halihazırda oradadır, bir pizza
gibi kullanıma hazırdır, bir kaya parçası gibi nesneldir ve her birimizin ihtiyacı olan şey onu almaktır. Sanki deneyim
havada asılı gibidir, bir insan öznesinin gelip onu almasını
bekliyordur. (...) Önemli olan bir yerin kendisi değil, onu tüketme eylemidir. Bir deneyimi bir tişört seçer gibi
alırız. (...) Şimdiki zamanı gelecek bitmiş zaman kipinde deneyimleriz. (...) Bir zamanlar bütün zengin özgüllüğü içinde ticari bir mal olmaya direnmenin bir yolu olan deneyim, şimdi onun bir başka çeşididir yalnızca. Olağanüstü değere sahip bir olay anlamına gelebilecek bir sözcük, en sonunda bir ölü düzeltecine dönüşür.