Sinağrit Baba
Lise yıllarımdan en sevdiğim öykü felsefe öğretmenim Emin Bey'in sesini anımsayarak bir kez daha okudum:
"Sinağrit Baba son nefesini, böylece hiçbir insanlık imtihanı geçirmemişin sandalında pişman ve mağlup verdi."
Sayfa 130Kitabı okudu
Sinağrit Baba onları kurtarmanın bu kadar kolay olduğunu biliyordu ama bildiği bir şey daha vardı, o da ister su, ister kara, ister hava, ister boşluk, ister hayvan, ister nebat âleminde olsun bir kişinin aklı ile hiçbir şeyin halledilemeyeceğini bilmesidir.
Geliyorum sana doğru
Biliyor muydunuz, meğer balıkçılar değil, balıklar seçermiş hangi oltaya tutulacağını.
... Hayır diyor Sait Faik (ya da Sinağrit Baba). İmtihan geçirmemişse anlaşılmaz. İnsanın kendisinde var olduğuna inandığı özelliklere gerçekten sahip olup olmadığının anlaşılması için ille de sınanması gerekir.
Sayfa 33
Ölmeden Evvel
Ölmeden evvel adama bir daha baktı. Namuslu, cesur, cömert ölecek olan bu adamın hakikatte korkakların en korkağı, namussuzların en namussuzu olduğu alnından okunuyordu. Bu adam o kadartalihliydi ki daha ikiyüzlülüğünü kendi kendisine bile duyacak fırsat düşmemişti. Yoksa Sinağrit baba yakalanır mıydı.