Yine Sherlock ve yine bir gizem.. Yazar Sir Arthur Conan Doyle, resmen zeka gelisiminin teknolojiyle bir baglantisinin olmadiginin kaniti. Okurken surukleyen,suruklerken eglendiren bir karakter yaratmis insanliga. Kim ne derse desin; Sherlock her bir olayin cozumunu sundugunda 'vayy!' Diye bir nida geciyor zihnimizden. Sherlock artik bizim icin bir terim halini almistir bence. Bu Sherlock macerasinda anlatilan ise; Bayan Morstan'in babasinin arastirilmasini istemesi uzerine kahramanimiz esrarengiz bir olayin icerisinde bulur kendini (her zamanki gibi). Hindistan'da baslayip Londra'da devam eden dort ortagin el koyduklari hazineyle birlikte ugradiklari felaketin gizemini cozmek yine Sherlock'a kalmistir tabiki. Zevkle okunacak heyecanli ve dinamik bir kitap. Tavsiye ederim
Drama doğrudan beklemeyi, cehaleti, çaresizliği ve can sıkıntısını tasvir ediyor. İnsanoğlu olarak güçsüzüz ve can sıkıntısı, yalnızlık ve yabancılaşma yaşıyoruz. Çocuğumuz ya da eş/ortağımız yok; Estragon ve Vladimir tamamen insanoğlunun yalnızlığını temsil ediyor. Bize eşlik edecek, acımızı, ızdıraplarımızı dindirecek kimse yok aslında. Hiçbir
111 syf.
·
Not rated
Çünkü, yüzyıllardır çözülemeyen acayip bir bilmeceydi insan.
Hasan Ali Toptaş bu öyküsünde insanlığın acımasızlığını bir gürgen ağacının ağzıyla aktarıyor biz okurlara ve “İnsanın karışmadığı her şey masaldır” diyor.
Ege toprağında kök salmış bir gürgen, çevresinde köknarlar, çamlar, ardıçlar, ladinler, kestaneler, meşelerle; kuşlar, böcekler, tavşanlar, tilkiler, kurtlarla; sümbüller, laleler,
Geleceğinizi, yarınlarınızı kendi haline bırakamazsınız!
İnsanlık kriz ya da akımdan değil oldukça dinamik bir evrileme sürecinden geçiyor. Yeni nesil yetkinlerin eski becerilerle bütünleşip geleceğe hazır hale gelebileceği için geleceğe güvenle ilerlemenin, onu tasarlamaktan geçtiğini vurgulayan yazar. Okuyucuyu yeniçağ için mutlaka bilinmesi gereken yeni kavramlarla tanıştırıyor.
Bilgi deposu bu kitap bence her evde bulunmalı ❥
Tamam kader diye bir şey var ama geleceği planlamayan, kurgulamayan da asla başarılı, mutlu olamıyor, huzur bulamıyor!
Birbirimizi köleleştirmeyelim, ululaştırmayalım... Herkes aynı yerden gelip, aynı yere gidiyor...
Geleceğe cesaretle ilerleyeceğiz... İlerlemek zorundayız... Başka hiçbir çare yok!
İnsanları farklı kılan "taklit yeteneği" idi...
Bana göre hayatın gerçeklerine ayna olmuş bir kitap. Ben ne okuyorum demedim hiç aksine ben gördüklerimi okuyorum diye düşündüm. Belki kitaptaki karakterlerimiz gibi ben de öğretmen olma hayaliyle üniversiteye geldiğim için kitapla ayrı bir bağ kurmuş olabilirim.
Kitabımızda yedi tane karakterimiz var. Bu karakterlerimiz, okumak için üniversiteye gidiyor. Karakterlerimizi, zorbalık ve ırk baskısı karşılayarak ülkemizin doğu bölgesinde doğmalarından dolayı okulun ilk yıllarında ötekileştiriyorlar. En büyük şansları ise birbirlerini tanımaları diye düşünüyorum. Bir insanın yere düşmesini altı arkadaş engelliyor ve birlikte üniversiteyi bitiriyorlar. Hayatın dinamik çizgisinde karakterlerimizin de sallantılı yaşadıklarına tanık oluyoruz. Yolda yürürken gözümüze çarpan birinin yaşadıklarını okuyor olabiliriz. Öyle hayatın içinden yani. Beni ise en çok “Baba” başlıklı Mehmet’in hikayesi etkiledi.
Ben yazarın kalemini sevdim. Uzun betimlemeler ve karmaşık yapılı cümleler haricinde olan kalemleri genelde seviyorum. Yazarın, kalemi bence akıcıydı. Bu sıralar odaklanma sorunu yaşasam bile kitabı takılmadan okudum. 200 sayfa olan kitabımız, üç bölümden oluşan okunması keyifli bir kitap.
372 syf.
8/10 puan verdi
ne okudum ben, kafa sisi ve bilumum şeyler…
Kitap yazarın beş yıla yaydığı aslında üç kitap olan bir üçleme bütünü . Yayınevinin üçlemeyi tek kitapta toplaması büyük avantaj olmuş çünkü kitapları ayrı ayrı düşünmek kurguyu çok eksik bırakırdı diye düşünüyorum. Çünkü üçleme, okurundan dinamik bir süreklilik takibi talep eden ayrıntılarla dolu. Her ayrıntı yakalandığında hikayeye değişik bir
