Koşmak, dururken bile koşmak!...
Sadece kasların kasılıp gevşemesi, öne doğru hızla adımlamak değil...Gözlerini kapayınca zihninde koşmak;kalbindeki ritimde, damarlarındaki kanda koşmak...
....Ve sorumluluklar, görevler ve bunlardan kaçışlar....
Hayat kargaşamızdaki teşhisi koyulmamış Amok koşucularıyız .
Bazen hissiz ,bazen boş gözlerle, bazen gülen, bazen düşen ama hep kalkıp " nereye gittiğini bilmeden " koşanlarız.
Sonunda varamadan bir yere ..... Bu kadar hızlı koşarken yavaşça eriyen ve yok olup gidenleriz ...
Amok KoşucusuStefan Zweig · İndigo Kitap · 2018112.3k okunma
