Köklerini tiyatrodan alan SİNEMA’dan bekleyebileceğimiz hiçbir şey yoktur.
Tek başına göze hitap edildiğinde, kulak sabırsızlıkla bekler, tek başına kulağa hitap edildiğindeyse göz. Bu sabırsızlıkları kullan. Sinematografın gücü, iki duyumuza hitap etmesinden ve bunun bizim tarafımızdan ayarlanabilir olmasından gelir.
Görüntülerle görüntüler, seslerle sesler ve seslerle görüntüler arasındaki ilişkiler, filmindeki kişilere ve nesnelere sinematografta hayat verir ve anlaşılması güç bir sürecin sonunda kompozisyonunu birleştirir.
Zekanın denetimi altında olduklarından, daha öteye gidemeyen SİNEMA filmleri.
Bir savı kanıtlamak için ya da dış görünüşlerinin içine kıstırılmış kadınları ve adamları göstermek için değil, onların yoğruldukları hamuru ortaya çıkarmak için film çekmek. Ne şiirin, ne felsefenin, ne de tiyatro sanatının yakalayabildiği
o “özün özü”ne ulaşmak
Düşünceler gizlenmeli, ama bulunacak gibi gizlenmeli. O zaman en gizli düşünce, en önemli düşünce olur.