Lütfen «para» deme bana! Onun gözlerinden aldığını bir daha geri veremezsin, sıradanlaşmak istemem ama bu kaba biçimsiz hödük albeniye sahip kaçkının amacı da nedir ki?.. Defolup cinleri ile beraber getirsin arşın altından akan ırmağın ılık suyundan... Bilirsin belki o ırmağın suları cehennemden gelir, kükürt kokusunun yeğinliği adeta insanın burnunu yere düşürür. Hep bu gürültüyü sevmesinden değil midir, gerzeklerin ellerini kornalardan çekmeden budalalıklarını satışları? İnsan bir elin parmaklarını geçmeyecek kadar azdır yeryüzünde, geriye kalanlarsa evrim süreçlerini tamamlamak için var olan sürülerdir. Onlar için bol bol tanrılarına kurban sunmak gerekir. Kanla, barutla ve cesetle çalışır onların tanrıları... Ne diyelim yaşamsal gerçek tekrar üzerinden geçmez, o silgi kullanmadan bir trombondan yükselen caz müzik nağmeleridir. Kimse bilmez, kimse tanımaz ancak yine de varmış gibi davranır, tükürür...
Oğuz Atay = Psikoloji Saati
Kocaman bir beklentiyiz albayım. Öyle büyümüş ki içimizdeki yalnızlık, sevilmeyi beklerken beklemeyi sevmişiz.
Sahi beklediğimiz, umut ettiğimiz şeyler bir gün gerçekleşecek mi? Gerçekleşmeyecekse bile bu çektiğimiz sıkıntılar dertler boşuna mı albayım? Ne olacak bu içimiz de ki yarım kalmışlıklar?
Mutluluk bize uğramıyor albayım, mutsuzluğa
Ne güzel bir hayatı irdelemeden, dokunmadan, incinecek ve bana zarar verecek korkusu ile sıradanlaşmak...
Unutmaki gerçek sana tokat atmaya devam edecek.
Öyle ise adam olmak demek yüreğiyle gidip
bedeniyle durmaktır...