Şirinler"de gördüm, Gargamel yanındaki Azman"a bir şey söylerken eliyle ağzını kapatıyordu.
Ömür İklim Demir / Tentürdiyot
...Arka bahçelerde ve henüz inşaata dönüştürülmemiş kuytu arsalarda, dallarını bulutlara dolamış devasa dut ağaçları vardı. Lastik topumuzu, ekmek bıçağı kullanmasına rağmen cerrah titizliğiyle tam ortadan ikiye kesebilen ak sakallı amcalar, inekleri fazla mesaiden kurtarabilmek için bir litre süte muhtelif başka sıvılar ekleyerek o sütü iki katına çıkaran, altın kalpli ve de muhteşem mahalle sütçüleri vardı. O devirde her şey vardı zaten, annem ve babam ve hatta anneannem ve hatta anneannemin annesi bile vardı. Hayaletler vardı, Hayalet Avcıları vardı. Şirinler vardı, gerçi ben Şirinler'den hiçbirini göremedim ama göremememin bile sebebi vardı. Şimdi hiçbiri ve hiçbir şey ve hiçbir kimse ve hiçbir nesne, eşya, mahlukat, nebat ya da hububat, hiçbiri yok. Büyümek böyle tuhaf bir şey...
SOSYAL MEDYA ÜZERİNE DUYGU DURUMLAR
Günümüzün en büyük sorunsalıdır yalnızlaşmak.Çevrende o iyi günde yanında olan sözde ‘’dostlarını’’ bulup da iki kelime konuşabilmek için ya whatsapptan mesaj atman gerekiyor ya da instagramdan önce birkaç fotoğrafına like atman…Eee durum böyle olunca içimizdeki anlatma isteği büyüyor büyüyor büyüyor … büyüyor da nereye kadar be kardeşim? Gerçi
Burası Sparta değil, burası Ortadoğu.
Burası Kızıldeniz değil, burası Massach körfezi.
Burası Yusuf'un kuyusu değil, burası Edwin Drake'ın kuyusu.
Burası Şirinler bulvarı değil, burası Şansalise.
Burası Cinlerin kenti değil, burası Conilerin cenneti.
Sevgilim; burası seni öptüğüm yer değil, burası emperyalistlerin çiftliği.
İpoteklikimlik/ İmgelerin Sansürü