Eve kapanıp kaldığımız bu günlerde Mustafa Kutlu hikayeleri okurken Anadolu’nun hangi köşesinden çıkacağımızı bilemiyoruz. Bir köy, bir mahalle, bir deniz kıyısı, İstanbul.. Öyle güzel betimlemeler var ki Deren’in şırıltısını, çocukların cıvıltısını duyuyoruz sanki. Bir de güncel bazı meseleler var ki onları hikayeleştirmek o meseleleri eleştirmede en iyi aracı olabiliyormuş.
“Masallara boşverdiğimiz günden bu yana rüya göremez olduk. İp koptu, zaman uçtu, hayat köşebucak bir yerlere saklandı. Uykularımız kabuslarla donatıldı. Aydınlık bir yüz gördüğümüzde ilk aklımıza gelen cümle ‘Sırıtma lan’ oluyor.”
