Düşünmek, bir dünya yaratmak istemektir her şeyden önce ya da kendi dünyasını sınırlandırmaktır, bu da aynı kapıya çıkar.
Kendini öldürmek, bir anlamda, melodramlarda olduğu gibi içindekini söylemektir. Yaşamın bizi aştığını ya da yaşamı anlamadığımızı söylemektir.
Kurt insanın yüreğindedir. Yürekte aramak gerekir onu. Yaşam karşısında uyanıklıktan ışık dışına kaçışa götüren bu ölümcül oyunu izlemek ve anlamak gerekir.
Ağaçlar arasında bir ağaç, hayvanlar arasında bir kedi olsaydık, bu hayatın bir anlamı olurdu. Daha doğrusu bu sorunun hiç anlamı olmazdı. Çünkü dünyadan bir parça olurduk. Bu dünya olurduk, oysa şimdi bütün bilincimizle, bütün yakınlık gereksinmemizle onun karşısındayız. Öylesine önemsiz olan bu akıl; işte bizi bütün evrenin karşıtı yapan bu! Bu uyuşmazlığın; dünya ile düşüncemiz arasındaki bu kırılmanın temeli, bu konudaki bilinçliliğimiz değil de nedir?
Gerçekten önemli olan bir tek felsefe sorunu vardır, intihar. Yaşamın yaşanmaya değip değmediği konusunda bir yargıya varmak, felsefenin temel sorusuna yanıt vermektir. Gerisi, dünyanın üç boyutlu olup olmadığı, düşüncenin dokuz mu, yoksa on iki ulamı mı bulunduğu, sonra gelir. Oyundur bunlar; ilkin yanıt vermek gerekir.
Sayfa 15 - Çeviri: Tahsin Yücel
Bir insanın düşüncesi her şeyden önce özlemidir.
Sayfa 53 - Çeviri: Tahsin Yücel