Üzerimizdeki sisli bulut altında kaldığımız enkazımız. Sen de enkaz altındasın, farkında değil misin?
Demek hayat böyle iki adım ilerisi bile görülmeyen sisli ve yalpalı bir denizdi.
Sayfa 41 - Yapı Kredi Yayınları
Kendinde her şeyi yapabilecek kuvveti görmek, sonra yapılacak hiçbir şey bulamamak...Tükenmek bilmez bir sabırla bir meçhulü beklemek...Nihayet bütün bunları sisli bir havadaki ağaçlar gibi belli belirsiz, karışık bir şekilde hissetmek...Bu, uzun zaman dayanılır şeylerden değildi.
Sayfa 147 - Yapı Kredi Yayınları
Elini ahşap pencerenin pervazına dayayıp başım sisli göğe kaldırdı. “Tıpkı içim gibisin gökyüzü. Benim içimdekiler beni boğuyor senin içindekiler de seni.”
Geceye Şiir ' İstikbal Diken Terzi ' Hüsrev Hatemi
Sek sek oynuyor bahçede sükut…
Eski arkadaşı ıssızlıkla.
Oynasın nasılsa uyanmıştı…
Çaylak çığlık attırınca serçelere
Uyuman mümkün mü sevgili çocuk?
Seni yanımda tutmak muhal;
Çaylak uzaklaşır uzaklaşmaz,
Sen de bahçeye çık derhal.
Yanında ben olmasam da olur…
Sen gül bahçelerinde ebedi kal.
Tepelerde bir bulutum ben, mağmum,
Hep sisli dağlara mahkumum,
Rüzgarın beni dağıtması yakın, çocuğum
Demek hayat böyle iki adım ilerisi bile görülmeyen sisli ve yalpalı bir denizdi.
Gökyüzünün boşluklarında engin,
Tanrıçası gibi gizlerin ve narin iç çekişlerin;
Şarkılıyordu kederi ve ayrılıkları,
Hem somut bir şeyi, hem sisli uzaklıkları.
II-XKitabı okudu
Demek hayat böyle iki adım ilerisi bile görülmeyen sisli ve yalpalı bir denizdi. Tesadüflerin oyuncağı olacak olduktan sonra ne diye bir irademiz vardı ? Kullanamadıktan sonra göğsümüzü dolduran hisler ve kafamızda kımıldayan düşünceler neye yarardı? Yaşayışımıza ve etrafımıza şekil vermek arzusuyla dünyaya gelmekten ise hayatın ve muhitin verdiği şekli kolayca alacak kadar boş ve yumuşak olmak daha rahat, daha makul değil miydi ?
Doğaçlama
Gün ortası, yalnızlıkla sarmaşıktı benim de önümde şafaklar var ama
hepsi gri. Şiir ruhumu sardı, yokluğun boşluğunda kayboldum.
Aydınlık ve Güneşin yüzüme bakışı sıcak değil, gözlerime vuran sisli
bir ışık. Gökyüzü bulutlarla kaplı, ruhumun yansıması gibi. Sessizlik
içinde hissettim tüm varlığımı, sessizliğin hüznü sardı her yanımı.
Benim de önümde şafaklar var ama hepsi gri, içimdeki fırtına ise
sessizliğin gölgesinde yankılanıyor.
Gün ortası ve benim de önümde şafaklar var ama hiçbiri renkli değil.
Şiirin yalnızlığı içinde yokluğun hissedilirken, aydınlık arayışıyla
gökyüzüne bakıyorum. Güneşin sıcak ışıkları eksik, ruhumun
derinliklerinde bir boşluk var. Aydınlık zamanların özlemiyle yanan
yüreğim, gri tonlarda kayboluyor. Yalnızlık hissi karanlıkla örülü,
duygularımı yansıtıyor fakat; karmaşık ve belirsiz.
Ben de bir parçayım bu gri dünyanın içinde, şafakları beklerken,
umuda sarılıyorum.
Sen hiç yağmuru teninde hissederek damlalarını, göz yaşlarını sevgi ile besleyerek yağmuru yüreğindeki sevgi bulutlarından yağmur bekledin mi?
sevebildin mi? mavinin içinde beyaza çalan damlaları
sen hiç taaaa İstanbul'un gecelerinde düş kura bildin mi?
soğuk Adana yağmurları ile selam gönderdin mi sevdiğine
ve ben yüreğimi yıkadım saf damlalarla kucak açıp yağmura
düşledim hep hayalini kurarak bir resmini bile görmediğim sevdiğime
selam selam olsun da gitsin dedim sisli bulutlarla
sevgimi yolladım, yüreğimi yolladım
açar mı ?bilmem bahar da sevgi tohumları
bereket olup da yağmur damlalarıyla gelir mi?bilemem
taaaa İstanbul'dan bir sevgi damlaları.
Dile geldi sessizlik
Bilinmez iklimlerden
Yabancı kendisine
Özlemli diliyle.
Sarıyor çevresini sis renkli korkular
Görünmüyor ufuklar
Görülen binlerce düş arasında yoktu gerçekliği ve belki de kendiliği.
Kendine yabancı özüne ayrık
Görünce özünü kaçıyor kendisinden
Belki de özüne engel maddesinden.
Her neyse sancısı besliyor sisli bulutları
Kayboluyor gülüşler yeşermiyor umutlar.
Demek hayat böyle iki adım ilerisi bile görülmeyen sisli ve yalpalı bir denizdi.
Sayfa 41Kitabı okuyor