Fikirlerim donuyor, buz kesmiş aklın ayazında..
Hislerim şitâ yaşar, hem ilkbahar hem yazında...
Masa da masaymış ha
"Elhan-ı Şita" şairi Cenap Şahabeddin, "Daüssıla" şairi Süleyman Nazif,Makber şairi Abdülhak Hamit Tarhan, Sergüzeşt yazarı Sami Paşazade Sezai ve Mehmed Akif,mükellef bir sofrada bir araya gelmişlerdi.
Sayfa 10 - KapıKitabı okuyor
Nec si materiam nostram collegerit aetas
Post obitum, rursumque redegerit, ut sita nunc est.
Atque iterum nobis fuerint data lumina vitae,
Pertineat quidquam tamen ad nos id quoque factum
Interrupta semel cum sit repertentia nostra
Biz öldükten sonra zaman bütün maddemizi yeniden toplasa; ona bugünkü düzeninin geri verse, yeniden hayat ışığına çağırılsak, bütün bunların bizimle hiç alakası olmazdı, çünkü bellek ipliği bir kez kopmuş olurdu.
Sayfa 53 - İş kültür yayınlarıKitabı okudu
Elhan-ı Şita (kış nağmeleri)
Cenap Şahabettin
Bir beyaz lerze, bir dumanlı uçuş,
Eşini gaib eyleyen bir kuş gibi karlar
Geçen eyyâm-ı nevbaharı arar…
Ey kulûbün sürûd-i şeydâsu,
Ey kebûterlerin neşideleri,
O baharın bu işte ferdâsı
Kapladı bir derin sükûta yeri
Karlar
Ki hamûşâne dem-be-dem ağlar.
Elhan-ı Şitâ
Bir beyaz lerze, bir dumanlı uçuş,
Eşini gaib eyleyen bir kuş gibi karlar
Geçen eyyâm-ı nevbaharı arar…
Bir beyaz lerze, bir dumanlı uçuş;
Eşini gayip eyleyen bir kuş
gibi kar
Geçen eyyâm-ı nevbahârı arar...
Ey kulûbün sürûd-i şeydası,
Ey kebûterlerin neşideleri,
O baharın bu işte ferdâsı:
Kapladı bir derin suküta yeri
Karlar
Ki hamûşane dem-be-dem ağlar!
Elhân-ı Şitâ (cenap Şahabettin)
Elhan-ı Şitâ
Sizi dallarda, lânelerde arar.
Gittiniz, gittiniz siz ey mürgân,
Şimdi boş kaldı serteser yuvalar;
Yuvalarda -yetîm-i bî-efgân!
– Son kalan mâi tüyleri kovalar
Cenap Şahabettin
Elâ gözlüm sana meftun olalı
Benim çektiğimi bir Mevlâ bilir
Ya niçin açılmaz gülün dehanı
Gönül ne yaz bilir, ne şitâ bilir
Bilirsin ki bu dünyada büyük söylentiler büyük insanları bile yaralar; nitekim Rama da bir iftira sonucu karısı Sita'yı terk etmek zorunda kalmadı mı?
Ela gözlüm sana meftun olalı,
Benim çektiğimi bir Mevla bilir.
Yaz niçin açılmaz gülün dihanı,
Gönül ne yaz bilir,ne şita bilir...