caddeleri, sokakları arşınlarken dünya ahvalinden olabildiğince payını almış birinin çehresiyle karşılaştığımda, Ali Ayçil'in "dünya, bensiz de dünyaydı; darılmadım." satırlarını neden hep dilime düşürürüm ki sanki?o çehrelerde, taşınmaz olanı taşıma gafletine düşmediklerini gördüğüm için mi? bilmiyorum. bildiğim bir şey varsa; ali ayçil güzel adam.