Âdil davranmak iyilik yapmaktan önce gelir.Bir insanın hakkını vermek ona sadaka vermekten/iyilik yapmaktan daha önemlidir.Her sadaka/iyilik, potansiyel olarak bir minnet içerir.Sadaka veren sadaka alan kişiye üstünlük sağlamak isteyebilir. Tahakküm kurmak isteyenlerin sadaka vermeyi adalete tercih etmelerinin sırrı burada gizlidir.Adalet ise tabiatı gereği minnet içermez.Zira adalet her kesin ve kesimin hatta her canlı ve cansızın hakkıdır.Bu nedenledir ki yönetimin/mülkün temeli adalettir.Ve bu nedenledir ki Kur'an adaleti iyilikten önce zikretmektedir.
_Her şey algıdır. Herhangi bir şeyi itici ya da çekici kılan tamamen senin zihnindir. Karar veren faktör sensin.
_Zihin, aldatıcıdır. Gerçekte ikilem yoktur. Gerçekte sorun yoktur. Hiç olmamıştır, hiç olmayacaktır. Zihinde sorunlar vardır ve sen gerçekliğe zihnin aracılığıyla bakarsın. Böylece gerçeklik sorunlu olur.
_Sağlıksız bir zihinle ne
_Rüya, gören olmadan da var olabilir. Rüya gören olmadan rüya mevcut olduğunda ise bu özgün gerçeklik gibi gelir. Siz yoksunuz ama kozmik bir akıl var. Brahma var. Bu yüzden bütün alemin Brahma'nın gördüğü bir rüya olduğunu söylerler. Bütün bu dünya bir rüyadır, bir mayadır. Ama bu her şeyin, tümün bir rüyasıdır. Kişisel bir rüya değildir.
_Yaşam, ufacık şeylerden, küçük mutluluklardan oluşuyor. Hiçbir şey büyük ve kutsal değil. O yüzden sözde büyük olan şeylere ilgi duyarsan yaşamı ıskalarsın. Yaşam bir bardak çayı yudumlamak, bir dostla sohbet etmek, sabah yürüyüşe çıkmaktır, ama illa belli bir yere doğru değil, amaçsız, son belirlemeden hareket etmektir. Böylece herhangi bir
Kaybettiğim Kediye Dair
Evet aynen şunları söylemiş ve demişti ki
''Bu senin gibi gözlüklü, Üstelik hafifçe topal ve ağzı kalabalık kadın geldi geleli bana musallattı. Beni kendi evime sokmuyor, bahçede bırakıyor, hatta bazen bahçede bile kovalıyor, yemeye çağırmayı da sık sık ihmal ettiği oluyordu. Mevsim yaz, bahçede dolaşabilirim ama ele güne Karşı, bu kedi serseri mi nedir, diye düşünüleceğine ihtimal vererek mahcup oluyordum. Yegane tesellim, bu işleri senden habersiz yaptığını düşünmekti. Alçaklıklarını nihayet fark edebileceğini, bu riyakar ve fena kadına haddini bildireceğini umuyordum. Halbuki bunlar birer vehimden, hüsnüzandan ibaretmiş, senin her şeyden haberin varmış. Çünkü kadın o gün beni senin yanında, senin ve iki yabancının yanında pencereden kovdu, içeri sokmadı, sen de bu hale karşı seyirci kaldın, tek söz söylemedin. Şu halde şimdi beni ne yüzle çağırıyor, davetini kabul edeceğime nasıl ihtimal veriyorsun? Şunu da bil ki benim bu saatte duvarın üstünde boş asfaltı seyredişim arada bir hala geçen otomobillerin geçişler(in)de avunmak için değildi. Sadece bu boş yollara düşüp nereye gideceğimi düşünüyordum. Fakat nereye gideceğim şüphesiz bana ait bir meseledir, seni alakadar etmez. Aramızda her şey bitmiştir! ''
Sayfa 38 - EverestKitabı okudu
