Sadece tiksiniyordum: insandan, tabiattan, eşyadan! (Okumadan ölmeyin)
"Ne içindeyim zamanın,
Ne de büsbütün dışında;
Yekpare, geniş bir ânın
Parçalanmaz akışında."
Gururla söyleyebilirim: "Bu dünyadan bir 
Ahmet Hamdi Tanpınar geçti ve ben onu okuma şerefine nail oldum." Bazı yazarlar vardır, geç tanırsın. Bazıları da vardır ki, geç tanımanın daha kötüsü: yanlış tanımak...
Geçtiğimiz yıllarda çok sevdiğim,
GÖRÜCÜ
İşten eve geldiğimde oldukça yorgundum. Elbiselerimi değiştirip hemen odama çekilip uzanmak istiyordum.
--Anne! Ben geldim!
Mutfaktaydı. Sesimi duyunca ellerini havluya silerek yanıma geldi. Gülümsüyordu.
--Hoş geldin, aslan oğlum. Hay maşallah. Seni yaradana kurban olurum ben.
Şaşırmıştım. Ama hemen kendimi toparladım. Ne de olsa böyle bir
ŞİFA NİYETİNE
“Hâlbuki aşk başka ne olsun u hayatın mazereti” diyordu şair. Gerçekten hayatın mazereti başlı başına aşk olabilir miydi?
Âdemoğlunun ilk oğullarından Habil ve Kabil macerası meşhurdur. Peki, bu cinayetin sebebi nedir, biliyor musunuz? Aşktır desem… Yada sapkın bir aşk desem daha doğru olur. Çünkü İslam’ın müsaade etmediği bir aşk
Bana mı öyle geliyor yoksa gerçekten siz de hissediyor musunuz; herkes bir şeylerden şikayet ediyor, herkes bir şeyleri veya birilerini eleştirip duruyor. Hiç kimse kendim düzeleyim, gördüğümü düzelteyim demiyor. Herkes başkalarının düzelmesini , gördüklerinin yabancı bir el ile düzeltilmesini istiyor. Bunun için sayısız önerilerde bulunan, hiç durmadan akıl öğreten , dünyaya düzen veren insanların sayısı her geçen gün artıyor.
- Sanırım size aşığım.
~ Aşk mı?
- Ciddiyim hanımefendi.
~ Bu çok saçma, ikimiz de kadınız.
- Aşk, kalbimizi dolduran sıcak histir. Sevdiğin kişinin yanında olmaktan mutlu olursun. Ne zaman yanınızda olsam içim ısınıyor, biliyor musunuz? Peki ya siz? Siz de öyle hissediyor musunuz?
~ En iyi arkadaşımsınız.
- Sizin için her şeyi yaparım. Aşk ne olursa olsun, yine de aşk değil mi?