O gece gözlerimi kapatıp, içimde ki acıyı sessizce haykırdım. Kimse duymuyordu. Kimse bilmiyordu. Ben biliyordum. Ben bağırıyordum. Bağırdıklarım; kendime sapladığım acı sözlerdi aslında. Hiç yarı yolda bırakıldın mı? Avuç içlerine kalbini bıraktığın insan seni bi' gece vakti yapayalnız bıraktı mı karanlığın ortasında? Dişlerimi sıkıp kendime, "aslında hiç senin olmayan birini sevmişsin" dedim. Bunu söylemekte ayrı bi acıydı. Aslında bunu söyleye bilmek büyük bir yaraydı. Elimi kalbime koydum ilk defa. Oranın fiziksel olarak ağrıdığını hissettim. Solumdan bir yaş süzüldü. Elmacık kemiklerimden kalbime kadar indi. İlk kez o an solum ıslandı. Kalbimin üstü daha önce böylesine ıslanmamıştı. Kendime söylediklerimden sağ çıkamıyorum. Siz hiç sahte bi yüze ölesiye aşık oldunuz mu? Böyle vuruldunuz mu kalbinizin en orta yerinden? Söylenmiş sözleri geri alamadığınız oldu mu? Yaşattığı güzellikler bir anda başınızdan aşağı kaynar su gibi indi mi?