• 
Sabahattin Ali 'nin 
Değirmen 'i. Ah, canım yazarım ne çok seviyorum seni. Keşke seni sevdiğim kadar öykü kitaplarını da sevseydim, sevebilseydim. Yapamıyorum, beni çekmiyor kendisine parça parça okuduğum kitaplar. Bu kitapta da öyle oldu, sevemedim.
•Kitabımız 3 bölüm ve 16 öyküden oluşuyor. Hepsinden bahsetmek isterdim lakin buraya sığdıramam sanırım. Ama favorim olan, kitaba adını veren Değirmen öyküsünden bahsetmek isterim. Belki de duymuşsunuzdur bu öyküyü, bilenleriniz vardır.
•Atmaca ve değirmencinin kızının hikayesi... Çalgıcı Atmaca ve sağ kolunu küçük yaşta değirmen çarklarından birine kaptıran değirmencinin kızı... Kız, "Ben senden noksanım." diyerek reddediyor Atmaca'yı. Öyle bir cevap veriyor ki kıza Atmaca, işte o cevap benim bu öyküdeki favorilerimden biri; "Bana kolunun yerine kalbini veriyorsun, bir kalp bir koldan daha mı az değerlidir?".
•Çok güzel seviyor Atmaca bu kızı, öyle ki değirmenin içinde oturdukları bir akşam sağ kolunu değirmen çarklarının arasına bırakıyor. Artık o da sevdiği kız gibi dol koluyla ve hatta sol yanındaki o güzelle devam ediyor hayatına.
•İçime işledi bu öykü, alıp götürdü beni Atmaca ve değirmencinin kızının olduğu o diyara. Öykü okumayı severler için harika bir öneri Değirmen️. Ben öykü okumayı sevemiyorum, bunu anladım ama siz bu güzel kitabı okuyun okutun canlarım.
• Siz sevdiğiniz için böyle bir davranışta bulunur muydunuz?
• Öykü okumayı sever misiniz?
•Bildiğiniz, okuduğunuz bu tarz güzel öyküler önerir misiniz? Haydi yorumlarda buluşalım.
136 syf.
10/10 puan verdi
Düşünüyorum öyleyse varım.
Bu çıkarım ile kendi varlığını ıspatlayan 
René Descartes ne denli hafife aldığımı okuduğum 
Meditasyonlar görünce kendimden utandım diyebilirim.
Ben felsefe ile sadece 'ilgili' bir okuyucuyum. Daha açmak adına; ilgi alanım da felsefe var fakat bu alanı daha çok bilimkurgu okumaktan sıkıldığım zaman değerlendiriyorum. Bu
Burası : Hastane Ben : Ülker : Diriyim. Şimdilik
Ah ah, ben ne okudum a dostlar? Şu kalbimin üzerinden buldozerle geçen sevgili yazarım, neler yaptınız böyle?Kitabın son sayfasını kapatır kapatmaz yazmaya başladığım yorumum aşırı derecede duygusallık içerebilir baştan söyleyeyim
Gülfem’le Savaş… Birbirlerini yeni bulmuşken, Savaş’ın acımasız sözleriyle bir anda dünyası başına yıkılan, aylar boyunca yarası kapanmayan, acısı içinde saklı kalan güzeller güzeli Gülfem… Kendi canından çok sevdiği, uğruna her şeyi, herkesi feda edecek kadar tutkun olduğu Gülfem’i paramparça edip, aylar sonra geri dönen, gözleri bambaşka bakarken kendisi başka davranan, aşkıyla görevi arasında sıkışıp kalan Savaş…
Neler yaşandı aralarında? Peki ya ağır kelimelerin açtığı yaralar iyileşti mi? Kaybolan güven bir daha geri geldi mi? Okuyun ve görün…
Böyle güzel seven bir adam, nasıl bu kadar büyük yara açar sevdiğinde, işte bu kitapta okuyoruz. Ah Gülfem, o kadar emindi ki Savaş’ın sevgisinden, sevgisiz kalmak yıktı onu. Ah Savaş, öyle çok ve derinden sevdi ki en büyük acıyı yaşattı ona ama kendi pahasına. Ne diyeyim, nerden başlayayım duygularıma. Çok çok çok sevdim, çok üzüldüm, kızdım, sinirlendim, affetmedim, affettim, kırıldım, kırdım, ağladım. Tekrar kırılıp parçalanmaktan korkan Gülfem oldum, sevdiğinin dizlerine kapanarak ağlayan Savaş oldum. İntikam için acı veren Gülfem oldum, kırdığı yerden kırılınca mahvolan Savaş oldum. Çok sevdim bu kitabı ben, bana yaşattıklarını, duygularını… Sevgili 
Aişe Hümeyra Okur kaleminize sağlık diyorum, yaktınız beni diyorum, siz hep yazın ben böyle yanmaya razıyım diyorum
