Günaydın arkadaşlar..
Biraz önce önümden bir amca geçti. Elinde kitap okuyarak yürüyordu. Herkes ona tuhaf tuhaf bakıyordu. Telefona bakarak yürümek gayet doğal karşılanırken, kitap okumak neden bu kadar tuhaf karşılanıyor? Uzaylı görmüş gibi bakmak sizce de kitap okuyan bir adam gibi doğal bir olaya çok fazla büyük bir tepki değil mi??
Bazen başka hiçbir kelimeyi bilmeseydik yine de o kelime ile bile iki insan arasında gerekli iletişimi kurmamıza yetebilirdi. Mesela " günaydın" diyeceğimize o kelimeyi söyleseydik gün yine bir aydınlık kazanacaktı.
Nadiren film izlerim.Okunan kitaplar kadar izlenen filmlerinde insanlara farklı bakış açısı geliştirmesine yardımcı olması gerektiği taraftarıyım
Film Sıradan bir adamın sıradışı hayat hikayesini konu ediyor. Laal, beraber yaşadığı bekar annesi ile arasında çok özel bir bağ bulunan bir adamdır. Çocukluğundan itibaren hayatının birçok evresinde türlü zorluklarla mücadele eden ve onların üstesinden gelmeyi başaran laal, sevgisi ve masumiyetiyle hayat Yolunda karşısına çıkan insanların kalbini kazanır. Laal, insanlara en olasılık dışı görünen bir insanın bile çok özel bir hikayesi olabileceğini anlatıyor.
İzleyen pişman olmaz ☺️
Hepimizin bir hikayesi yokmu sizce?Bence var cünkü her insanın hikayesi anlatmasada,anlatmaya değer olduğunu dusunmesede doğduğu an başlıyor...
Keyifli, bol okumalı bir pazarlar diliyorum