22/10/2016
Güneşin etrafı aydınlatmasına rağmen
önümdeki engeli farketmeyip kendimi çukurun içinde buluyorum. Etrafımda toplanan insanlar, kaygılı birinin engele takılmasına sadece gülüyorlar. Toplanan kalabalık içerisinde,içimdeki karanlıkta yol aldığım için çukura düştüğümün farkına varıp,bana yardım edecek var mı diye bakınıyorum. Var olduğunu
Evim şehrin en tenha köşesindedir. Hem yürüyor, hem şarkı söylüyordum. Neşeli olduğum zamanlar, sevincini paylaşacak dostu, ahbabı olmayan kimsesiz her mutlu insan gibi ben de mutlaka bir şeyler mırıldanırdım. Tam o sırada başıma hiç ummadığım bir serüven geldi.
Kanalın parmaklığına dayanarak duran bir kadın gördüm. Parmaklığın demirine abanmış,
