Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
12
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
hiçbir şey değilim.
hiçbir şey de olmayacağım.
bir şey olmayı istemem.
ancak, dünyanın bütün düşleri var bende.
Hiç dikkat etmiyor musun?
Besin zincirinin dışındayız artık!
Peki bu nasıl mümkün olabilir?
Zincirin içindesin ancak orada olduğuna inanmıyorsun bile..
İnsanlar artık suni bir ortamda yetiştiriliyor.
Tıpkı bir tavuk çiftliğinde olduğu gibi herşey önlerine koyuluyor.
Su ve yemekleri önlerine kadar geliyor ve bunlara "medeniyet" diye hitap ediyorlar..
Bu medeniyetin dışı ise "vahşi" ve "ölümcül" geliyor değil mi?
Bu yalanlar sayesinde insanlar ayrı bir dünyada yaşatılıyorlar.
Zannettiğiniz yada inandırıldığınız dünyada. Diğer tarafta ise gerçek dünyanın doğasına göre yaşayan bir kesim mevcut.
Eğer neyin yalan yada gerçek olduğunu kendin ayırt edemiyorsan, sen zaten çiftlikte yaşamayı seçiyorsun demektir.
Yani çitin dışını görmekten kaçınmak için aynı yalanı tasdikleyen bir kesimi dinlemeyi tercih ediyorsundur.
Dünyayı ve aslında onun ne olduğunu anlarsanız cübbeliler ya da önlüklüler olmadan da yolunuzu bulursunuz!
Bak ve düşün!
Ne gördüğünü analiz et!
Gerçekleri öğrenmenin tek yolu kendi başına tecrübe etmekten geçer!
Bunun için sadece "bakmakla" başlarsın.
Onlar sana bilmen gerekenleri öğretmeyecekler.
Hepsini kendi başına öğrenmek zorundasın.
Onların sizi kontrol ediyor olmalarının tek sebebi size öğrettikleri ezbere cehalet!
Hiçbir karşılaşma tesadüf değildir. Sadece karşılaşma tesadüf olmadığı gibi hiçbir hissediş, düşünüş, bakış, algılayış, seziş de öyle. Hatta bunların tersi de tesadüf değil.
Alışveriş yaptığımız market, yemek yediğimiz lokanta, su içtiğimiz çeşme, yürüdüğümüz kaldırım ve orada yanlarından birer yabancı olarak geçip gittiğimiz insanlar… Tesadüf
İlk ciddi aydınlanmamı "Haşema" kelimesinin açılımının "Hakiki Şeriat Mayosu" olduğunu öğrendiğim zaman yaşadım.
İkincisini de "gamzedeyim deva bulmam" şarkısında geçen "gamzedeyim" sözünün gamzenin içinde bulunma hali değil, dert anlamındaki "gam" ile zarar gören anlamındaki "zede" kelimelerinin birleşimi olduğunu öğrendiğim zaman yaşamıştım.
Sonraki aydınlanma sürecim soğanı ayağımıza sararsak ne olacağı, amuda kalkıp su içersek gözlere etki edip etmeyeceği şeklinde devam etti.
Pek işe yaramadı yani hayatın bana bu öğrettikleri.
Ama en gerçek aydınlanmayı hayatın bisiklete binmeye benzediğini fark ettiğim zaman yaşadım diyebilirim size.
Hayat, aynı bisiklete binerken olduğu gibi durduğun zaman düşürüyordu seni. İlerlemek istiyorsan hep ileri bakman ve asla durmaman gerekiyordu. Geriye bakarsan çarpıyor, yavaşlarsan arkada kalıyordun. Çok hızlı pedal çevirirsen bu defa da yoruluyordun tıpkı yaşarken olduğu gibi.
Rampa gelene kadar pedal çevirmeyi bırakır akışa bırakırsan kendini, rampa geldiği zaman pedal çevirmeye gücün olacağını öğrendim aynı zamanda ondan. Dengede kaldığın sürece daha az yorulduğunu da yine bana bisikletler öğretti.
Hayat bisiklet binmeye benziyor, ne kadar denge o kadar verim alıyorsun.
Bisikleti ya da bir başka deyişle hayatı dengede götüremediğin zaman ya bacak kasların ağrıyor ya kalp kasların oda hiç şaşmıyor.
Ezgi Akgül
Bundan üç-dört yıl önce Seattle'da Dünya Spastikler Olimpiyatı düzenleniyor. 100 metre yarışı; çeşitli ülkelerden gelmiş zihinsel engelli, Down sendromlu koşucular... Yarış başladığında koşuculardan birinin ayağı takılıyor, düşüyor ve acıyla bağırmaya başlıyor. Çok ilginç bir şey oluyor, diğer zihinsel engelli koşucular durup geriye dönüyorlar ve düşen atleti kaldırıyorlar. Down sendromlu bir kız, oğlanı öpüyor, "Bu onu iyileştirir." diyor. Kollarına girip teselli ediyorlar ve hep beraber yürüyerek yarış çizgisini geçiyorlar. Seyirciler gözyaşları içinde alkışlıyorlar. Size "başarı, başarı" diye öğrettikleri şey, belki de başarı değildir. Hani şu eğitimler var ya, Amerikalıların tüm 3. Dünya ülkelerine sattıkları... "Birilerini modelle, onun yaptıklarını yap, sen de başarırsın."
Hayat 100 metre yarışı değil. Eğer öyleyse 1 00 metre yarışlarında bir kazanan olur, sekiz tane de kaybeden... Siz de %89, o kaybedenlerden birisiniz. Ben de sizin gibi kendi alanımda hep arkadaki adamlardan biri oldum.
Acaba birbirini hırsla geçmeye çalışan bizler mi daha insanız, yoksa düşen arkadaşlarını kaldırmaya kalkan o engelliler mi? Sizce hangimiz daha zihinsel engelli, onlar mı, biz mi?
Sayfa 37 - ELMA YAYINEVİKitabı okudu
