ŞEKER PORTAKALI ~ JOSE MAURO DE VASCONCELOS
.
.
.
• Zeze daha 5 yaşında olmasına rağmen kendi kendine okuma yazmayı öğrenen ufak bir çocuk . Hayal dünyasi bi hayli geniş olan Zeze yoksul bir ailede büyümüştür. Mahallede yaramazlığıyla nam salmıştır ve bunun sonucunda ailesi tarafından şiddete uğramıştır . Zeze ve ailesi yeni bir eve taşındıktan sonra bahçedeki portakal fidanıyla arkadaş olur hayal dünyasında onu canlandırıp onunla oyunlar oynar , sırlarını paylaşıp başından geçen olayları anlatır . Anlattıklarına kulak verdiği şeker portakalı fidanına Minguinho adını verir küçük Zeze çok tatlı bir çocuk olmasına rağmen bazıları ( öğretmeni , Portekizli , godoia , annesi ve minguinho hariç ) çoğu kişi onu yaptığı yaramazlıktan dolayı şeytanın oğlu derler .
.
.
.
• Yazar , kitapta kendi çocuğlukluğunda yaşadıklarından esinlenerek yazmıştır . Kitabı okurken çok duygulandım . Zeze'nin küçücük bedeninin bu denli şiddetli darbelere dayanması insanın yüreğini sızlatıyor. Sevgi eksikliğiyle büyüyüp , gerçek sevgiyi arayan minin Zeze 'nin acı ve ümit dolu hikayesi anlatılmıştır .
~ Ben çok beğendim , akıp giden bir kitap okumak istiyorsanız tam sizlik bir kitap . Kesinlikle okumanızı tavsiye ediyorum . Kitabı okurken kendinizden ufakta olsa bir parça bulacağınızdan eminim . Bir yanım hemen bitirip sonunu öğrenmek isterken , diger yarım kitap hiç bitmesin istiyordu . Zezeye sarılıp sen iyi bir çocuksun diyesim var.
.
Eski sevgilimin önerisi
Ruh Adam....
Hüseyin Nihal Atsız' ın okuduğum ilk kitabı. Ve açıkçası hiç bu kadar tahmin etmemiştim gerçekten çok güzel duygu yüklü sürükleyici kesinlikle sizi fazlasıyla tatmin edebilecek potansiyelde bir kitap...Kitaptaki
"Vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin
Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin" sanırım bu şiirine bayıldım Ve son olarak eklemek isterim ki Selim korkak ya da sevgisiz değil biliyordum ama yine içimde onu aklarken duymaya da ihtiyacım olduğunun farkındayım. Bu kitap kırılan taraflarımı sızlatıyor.. kendime çıkarımlarda bulundurtturuyor. Yine de her şeye rağmen Hüseyin Nihal Atsız la bu kitapla tanışmamdan fazlasıyla memnunum.
Tatilini geçirmesi için yanlarında kaldığı bir ailenin şefkatle ilgilenmelerinin neticesinde kendi ailesi tarafından aslında sevilmediğini, önemsenmediğini, değersizleştirildiğini fark eden bir çocuğun içinde yaşadıklarını anlatan ve hemen bitiveren bir kitap.
Kitaptaki çocuğu tanımıyorum ama etrafımızda bunun gibi birçoklarının olduğunu bilmek içimi sızlatıyor.
Her gün gördüğümüz, önyargı ile bakıp belki de acıdığımız insanların bile aslında ne kadar çok yaşanmışlıklar ile dolu olduğunu bizlere hatırlatan o edebi eser.
" Kaybedilen en kıymetli eşyanın, servetin, her türlü dünya saadetinin acısı zamanla unutuluyor. Yalnız kaçırılan fırsatlar asla akıldan çıkmıyor ve her hatırlayışta insanın içini sızlatıyor."
Ben Yokmuşum Gibi
Burcu Ünlü
72 syf.
Sizlere harika bir öykü kitabı gibi geldim. Yazarın kaleme aldığı öyküleri okurken karakterler ile kırk yıllık dost gibi bütünleşiyorsunuz . Bazı bölümlerde şaşırıp bazı bölümlerde hüzünlenip sanki az önce okuduklarınız yokmuş gibi güldürmek her yazarın kalemi değildir. Genç yaşına rağmen kurgu karakterler ve öykülerde ki anlatım düzeni oldukça başarılı. Peki içeriğinde nasıl öyküler var hemen sizlere kısa kısa bilgilendireyim.
İçinde sizleri sekiz tane öykü bekliyor. Rüya yorumlayan Menkıbe ile tanışıyoruz ilk komşuluk öğreniyoruz, biraz da dedikodu yapıyoruz. 38 yaşında felç kalıp yatağa bağımlı olan Talha Yusuf'un garip hikâyelerini okurken Asım amca, Şehriye ve Muhittin amcaya da bir merhaba diyoruz. Sonra evladım işe başladı sevinci ile bir annenin tatlısından bir kaşık almadan evli sevgilisinden kızının hamile olduğunu öğreniyoruz. Bu durumu atlatamadan bir annenin tasarruf etmesini okurken hüzün kaplıyor içimizi. Tencere çiziliyor diye mısır patlatmayan anneyi ve çocuğun içindeki boşlukta kayboluyorum derken üç harfliler ile Mahmut'un hikâyesiyle şok geçirmek üzereyken daha bitme diyip Zınar tutup çekiştiriyor kolunuzdan dur diyor ben hiç okula gitmeden okuma yazma öğrendim diye bir başlıyor anlatmaya burnunuzun direğini sızlatıyor. Bir çığlık ile irkilip Semiha ablanın oğlunun ölüm anında bulunca kendinizi bir bakmışsınız cenaze evindesiniz.
Bakmayın böyle eğlenceli gibi anlattığıma. Asıl anlamanız gereken öykülerin içine ince ince işlenmiş mesajları yakalayabilmek. Ve eminim bu mesajları yakalayacaksınız.
Kitapla huzurlu kalın.
"Dilimde, varlığımın yegâne sebebi olana dualarım vardı. Hâlimi arz ettiğim zat beni kimsesiz, garip bırakmazdı. En güzel hâl ile sahiplenir, ziyan eylemezdi."
Şimdiye kadar okuduğun en gerçekçi kitap hangisi diye sorsalar hiç şüphesiz bu kitabı gösterirdim. Acının, çırpınışın, hüznün dibine kadar yaşandığı 6 Şubat'ın en gerçekçi yüzü vardı bu kitapta. Sözlerin tükendiği kelimelerin kifayetsiz kaldığı bir tarihti 6 Şubat Depreminden sonra yaşananlar.
Okurken boğazımdaki yutkunmanın yer yer tıkandığı, ağlamaktan okuyamayıp bir süre yarım bıraktığım bir kitap. O yaşanılanları okudukça insanın içini sızlatıyor o yüzden kitaba devam etmek kolay olmadı hala da etkisindeyim. Sanırım bir süre de çıkamayacağım. İnsanın içini delip geçen cümlelerin kalben de hissetmek daha çok ağır verdi yüreğime.
Dedim ya sözlerin tükendiği kelimelerin kifayetsiz kaldığı bir an anlatılıyor. O yüzden şuan bunları yazarken bile bu yaşanılan acının tarifini edemiyor insan. Bundan anlaşılıyorki acının tarifi yok sadece yaşayarak bilinen bir şey olduğunu yazarımız bizzat kendisi yaşadıklarını anlatarak göstermiş.
Ben o zamanlar ilk duyduğum andan beri bile hala hatırladıkça gerçekten yüreğim sızlıyor yaşananlara. Bizzat yaşayan biri tarafından olanları okuyarak bir kez daha unutulamayacak şeyler olduğunu anlamış olduk.
Burdan yazarımıza tekrardan sabırlar diliyorum. Tüm vefat edenlere Allah'tan rahmet diliyorum.
