"Acılarımın dermanı, sevgisini tükettiğim adamın nefesiydi. O benim dermanımdı. Ben ise hem sevgisinin hem de onun katili..."
"Birileri dünyaya gözlerini açtığında sevinirken o an ölen birini hiç düşündünüz mü? Düşünmediniz tıpkı yaşadığınız güzel anlarda ölümü düşünmediğiniz gibi. Oysa hayat tam da bu iki kavramdan ibaretti."
Sevgilim...
Üzülme.
Yakınında ölmek Tanrı'nın bana verdiği armağan oldu.
Nefesinle bana can vermeye çalışma.
Ölürken bile senden bir şeyler çalmak istemem.
Günahlarım çok, bunu da bana yükleme yukarıya çıkmaya yüzüm olmayan ruhuma.
Sevgilim...
Üzülmüyorum.
Elin elimde, dudakların tenimde yumdum gözlerimi.
Elveda diyemedim sana.
Beni bağışla.
Bağışlanmayacak hatalarıma bunu da ekle.
Ve asla unutma.
Günahkâr sevgilin seni çok sevdi.
Sayfa 288
Reader Follow Recommendations
"Takvimin o günü zifiri karanlıktı. Sanki gece, güneşi kandırmış ve doğmasını engellemiş gibiydi. O gün güneş bizi terk etti. Ve artık bin defa da doğacak olsa bunu telafi edemezdi."
Saçları kapkaranlık gökyüzünü anımsatan ama her okşadığımda yıldızlara dokunduğumu hissettiren bir adam vardı.