Sümeyye AKYAR
@smyyeakyar
hemşire
Lisans
5 October
50 reader point
Joined on February 2021
Şu anda okuduğu kitaplar
Somalide doğmuş çocukların 1 yıl sonrasına kadar hayatta kalacakları ihtimali çok az olduğu için, burada doğum gününü akılda tutmanın o kadar da önemi yoktu
Tek duam bir gün bu acıyı yaşayan hiçbir kadının kalmaması. O nedenle yaşadıklarım geçmişte kalacak. İnsanlar, 'Somali'de kadınların sünnet edilmesi yasaklanmış, duydunuz mu?" diyecekler bir gün. Sonra bir başka ülke, sonra bir öteki ve bir öteki... Böyle devam edecek, ta ki dünya kadınlar için güvenli bir yer haline gelene kadar. Ulaşmaya çabaladığım o gün, benim için ne mutlu bir gün olacak! İnşallah, eğer Tanrı isterse, o gün gelecek.
Batıya geldiğimde, insanların,”Başım ağrıyor, çalışamam,” diyerek sızlandıklarını görünce şaşırmıştım.Onlara,”Size daha ağır bir iş vereyim, bir daha asla işinizden şikayet etmezsiniz,” demek gelirdi içimden
Reader Follow Recommendations
O toplumda iki seçenek vardır: yaşamak ya da ölmek. Arası yoktur
Ona ilk dokunduğum an her annenin söylediği klişe sözün doğru olduğunu anladım: Bebeği kucağına aldığın an tüm acını unutursun. O an acı diye bir şey kalmaz. Sadece mutluluk vardır
Benim amacım Afrika'daki kadınlara yardım etmek. Onların zayıfladıklarını değil, güçlendiklerini görmek istiyorum
Benim de amacım birgün annem gibi güçlü olabilmek.
İşte o zaman, hayatta başarılı oldum diyebileceğim
Zihinsel engelli bir adam da , diğer adamlar gibi olmak ister.
Sabırlı ol.Unutmaki başkalarının öğrenmek için bir ömür verdiği şeyleri sen bir kaç haftada öğrenmeyi başardın.Sen bilgi emmekten sırılsıklam olmuş kocaman bir sünger gibisin.Yakında olayların arasındaki bağlantıları birbirinden farklı öğrenme dünyalarının nasıl bir ilişkide olduğunu görmeye başlayacaksın.Hem de tüm seviyeleriyle devasa bir merdivenin basamakları gibi...Sen etrafındaki dünyayı daha çok,daha çok görmek için daha yükseğe, daha yükseğe tırmanacaksın
Hayat dediğin şey nedir ki? Labirentlerden oluşan bir kutu
Ailelerinden, vatanlarından uzaktaki bu adaya getirilenler, yaklaşık altı yüz yıldır köklü ama şimdilerde ayakta ölmeye başlamış bir çınarı andıran devletin evlatları, ilk defa esareti tadıyor, bu esaret rüzgarının esmesiyle, içlerinde yeşillenen ümit yaprakları titriyordu.
"Mâlumunuz olsun ki kahraman askerlerimiz İslâm âleminin gözbebeği olan Medine'yi son fişeğine, son damla kanına, son nefesine kadar muhafaza ve müdafaaya memurdur. Buna, askerc ant içmiştir. Bu asker, Medine'nin enkazı içinde ve nihayet Ravza-i Mutahhara'nın altında kan ve ateşten örülmüş kızıl bir kefenle gömülmedikçe Medine kalesinin burçlarından ve Mescid-i Saadet minarelerinden Türk'ün al bayrağı alınmayacaktır!"
Fahreddin Paşa
Esaret kelepçesi, esaret nedir bilmeyenlerin bileklerini incitmez.