S.
@smyyeozbeyy
51 okur puanı
Aralık 2017 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Oysa ben bir akşamüstü oturup turuncu bir yangının eteklerine, yüreği avuçlarımda atan bir can yoldaşıyla dünyayı ve kendimi tüketmek isterdim. Öyle bir tüketmek ki sonucu yepyeni bir "ben"e ulaştırırdı beni, kederli dalgınlığımdan her döndüğümde... Bir ben ki tüm ilişkilerin perde arkasını görür de gülerdim sessizce yapay yakınlıklarına insanların. Kim kimi ne kadar anlayabilir Ömür Hanım?
Bir kitabı okumaya başladı
Ama beni gerçekten seviyorsanız, kimseye ıstırap vermemiş olmanın tesellisini, ölürken çok görmeyin bana.
Okur Takip Önerileri
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
120 syf.
·
Puan vermedi
Dayanılmaz olan şeye gelince, gördüğüm, aralarında yaşadığım bütün bu insanlardan uzaklaştığımı hissediyordum.
Hayat tecrübelerimle şu yargıya vardım ki, başkalarıyla benim aramda korkunç bir uçurum var, anladım, elden geldiğince susmam gerek, elden geldiğince düşüncelerimi kendime saklamalıyım.
Yaralar vardır hayatta, ruhu cüzzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıkta yiyen, kemiren yaralar. Böyle durumlarda herkes, güçlü bir alışkanlığa, bir tutkuya sığınır: Ayyaş içer, edebiyatçı yazar, yontucu taşı yontar, acısını dindirmek için her biri, en kuvvetli içgüdüsünden medet umar.
Tek korkum henüz kendimi tanımamışken yarın ölüvermek.
Sona doğru eğildi yaşlı dünya. Solup gitti genç soyun haz
bahçeleri..artık çocuksu olmayan, büyüyen insanlar, yukarıdaki daha özgür ve çorak uzama varmaya çabaladılar. Peşlerindekilerle birlikte çekip gittiler tanrılar.
Ötelere yuvarlanıyorum,
Ve her acı
Günün birinde
dönüşecek şehvetin dikenine.
Az zaman kaldı,
Sonra kurtulacağım,
Ve sarhoş, uzanacağım
Aşkın kucağına.
Onun boynuna sarılıp yeni yaşam için haz
dolu gözyaşları döktüm. Bu, tek ve biricik rüyaydı ve ancak o zamandan beridir ki, gecenin göğüne ve onun ışığına,
sevgiliye olan o sonsuz ve sarsılmaz inancı hissedebiliyorum.