Bazı kitaplar yüreğine dokunur insanın.Kendini görür âdeta suskunluğunu, çocukluğunu,toyluğunu ve çarkların sürekli aynı yöne döndüğünü görür.
Tezer Özlü nün ilk romanı olan'Çocukluğun Soğuk Geceleri' gerçekten soğuk geçen geceleri anlatmış.
Anne ve baba sevgisinin olmayan soğukluğu, genç kızlık döneminde bedensel yalnızlığinda ki soğukluğu, yetişkinlik döneminde ise bir insana karşı olan duygusal bağlılığın yok oluşunun soğukluğunu ankatmakta.
Fikirler, görüşler, bakışlar,duygular, seslenişler,dokunuşlar insanı insan yapan kavramlar.Bunlari bulmak için çok uzaklara bakmaya gerek çünkü
"Daha güzel yaşam diye bir şey yok. Daha güzel yaşamlar ötelerde değil.Daha güzel yaşam başka biçimde değil.Güzel yaşam burada.Taksim Alanı'nda turşu,pilav, çiçek, kartpostal satan, ayakkabı boyayan siyah kalabalık içinde."
Demiş gamlı prenses,doğru . Mutluluk için fazlaya veya uzaklara bakmaya gerek yok
"....yalnız geceler de biter.Çocukluğun soğuk geceleri de biter."
Belki bir dost ile belki bir baba sevgisi ile belki bir bakış belki bir dokunuş belki de sevgidaş ile biter ,belki biter.
Gamlı prenses,nâmının hakkını veren Tezer Özlü bu kitap ile pek çok duyguların baskılanmış,baskıladığımızın farkına vardım.Dili ve öz fikirleri kitabın kalitesini şahlandırmış.
