Artık ne mutlu ne de mutsuzum.
Her şey geçip gidiyor.
Bu zamana kadar yaşadığım, soğuk bir cehennemi andıran sözde "insan" dünyasında tek gerçek şey bu.
Her şey geçip gidiyor.
Bu yıl yirmi yedi yaşına gireceğim. Saçlarım beyazladı diye insanlar genelde kırkımı geçtiğimi sanıyor.
"Savaşta insanlar ölür. Bu öyle ozanların söylediği gibi görkemli bir ölüm de değildir. Boyunları kırılır ve altmış metreden düşerler. Kavrulmuş toprak ya da kükürt kokusunun romantik bir yanı yoktur. Bu herkesin sağ kurtulduğu bir masal değil. Sert, soğuk, umursamaz bir gerçek."
Sanatın yüceliği. Ruhun gize büründüğünü, sessizce nefes alan belagati, "gök yüzüyle birleşen güzellikleri", asla gözümüzle göremediğimiz ama içimizde olduğunu bildiğimiz güçlü ve gizli bir sempatiyle, varlığını kavrayabildiğimiz evrensel özümüzün hiç değişmediğini, kurallarla ve mütalaayla değil de, doğaya yaklaşarak öğrenmeliyiz.
Bu, her şey ince elenip sık dokunarak değil duyguyla erişilebilecek bir olgudur, onu başka yerde ararsak, düzenli ipuçlarını kaçırırız ve bunun doğasını kavramaya çalışırken, sanat ruhunun yitip gitmesine neden oluruz. Sözün kısası, güzel sanat olarak değerlendirilen objeler sadece göze değil aynı zamanda zevke de hayal gücüne de, yani, insanın doğasında var olan güzellik, zevk ve güç anlayışına da hitap eden eserlerdir; bu zarif anlayışla tasvir edilir ve buna mukabil iç güzellikleri görüntülerine yansır. Doğa, aynı zamanda bir lisandır. Tıpkı sözcükler gibi nesnelerin de anlamları vardır ve gerçek sanatçı, bu dilin tercümanıdır;
nasıl yapacağını biliyor olması sayesinde binlerce durumu binlerce nesneye uygulayabilir. Bu sebeple, göz masmavi bir gökyüzünün sıcak tonlarını soğuk tonlarından ayırt ederken kendi rehberi olamayacak kadar kördür, bu noktada başka bir duyu yol gösterici olur ve asla hata yapmaz.
Pdf
