Soğuk gerçek
- 232 syf.·52 günde·Beğendi·7/10EQ ve IQ arasında uzun zamandır süregelen soğuk savaşı en nihayetinde ezici üstünlükle EQ kazanıyor. Çünkü varlığınızın farkında olmak ve onu geliştirebilmek, stresten kurtulmak ya da onunla yaşamayı, baş etmeyi öğrenmek, kalıcı mutluluğu hayatınıza çağırmak, başarılı olmak, iletişimi ve hayatta kalmayı başarabilmenin, 5 haneli rakamları zihinden çarpmak ya da bölmekten daha "işe yarar" olduğu su götürmez bir gerçek.
Mutlaka okuyun!
7.0/10 (1 Oy) - Gerçek daima soğuk ve ebediyen yalnız başınadır.
Sayfa 18 - "Gerçek,demir kadar çıplak ve soğuk gelmişti ona."
- Bazı kitaplar, gerçek yaşamdan daha duyarlı, daha büyük boyutlara götürüyor beni.
Sayfa 60 - 512 syf.·7 günde·5/10Merhaba, 'savaş herkesi mağlup eder' diye başlamak istiyorum. Roman Ikinci Dünya Savaşı'nin soğuk ve kanlı yüzünü anlatıyor... 17 yaşında genç bir Alman kızının Yahudi bir gençle arasındaki güçlü aşk hikayesi ve savaş dönemi ailelerin,toplumun , hayatların nasıl dağıldığını muhteşem bir betimleme gücüyle anlatıyor. Savaşın başlama sürecinden bitiş sürecine kadar esir kampları, karne ile yiyecek alma, kendini lider ilan edenlerin özel yaşama bile müdahale etmesi, tacizler, tecavuzler ve hayatta kalmaya çalışan milyonlarca insan.... Hayattan koparılan milyonlarca insan!
.
Gerçek hikayelere dayanan romanlar her zaman ilgimi çekmiştir. Zaten içinde savaş, acı ve magduriyet olan hangi hikaye vicdanı olan birini etkilemez ki...
8.7/10 (194 Oy) - Saat sabahın beş buçuğu, dünyaya istemediğin bir rüyadan uyanmışsın
bakıyorsun yanın boş, oda boş, ev boş
kalkıp pencereden bakıyorsun, sokaklar boş
her yerde buğulu bir tenhalık
aylardan kasım mı ne
bundan bile emin değilsin
bir sigara yakmayıp ne yapacaksın
çıkıyorsun sokağa
herkes herkesle aynı kaldırımda
ama
kimse kimseyle yan yana yürümüyor
birbirine bakanlar, birbirini anlamıyor
birbirini görenler, birbirini duymuyor
bu gezegenin fon müziğidir yalnızlık
sense sıkılmışsın duyduklarından
vakti gelince gitmeyip ne yapacaksın?
içine tenhalaştıkça
dışına kalabalıklaşan insanlar eğleniyor sokaklarda
gülüyorlar, seviyorlar, inanıyorlar
diğerleri savrulmuş hep bir yerden bir yere
çıkarsız birliktelikler müzelerde sergilensin
bakıyorum,
kimse kimseyle buluşmuyor, herkes herkesle rast geliyor artık
herkesin bir derdi var bir şeylerle
çözümünü bilmediği sorulara kafa yoruyor insanlar
sense yalnızsın, uyanmışsın saat beş buçuk
yaktığın sigara senden daha soğuk
küllüğün de yok üstelik, bir mandalina kabuğuyla öldürüyorsun sönmeye yüz tutmuş izmariti
yazdıklarını okuyor insanlar
kimisi ne güzel diyor
kimisi, ya böyle iş olur mu
canım anam, canım babam bir şeylerden hüzünlü
sevdiklerin ölüme yaklaşmış
sen yaşamaya uzaklaşmışsın
kaçtığın şeylerle sınanmışsın on yıllardır
yanına koştukların yakınlığından haberdar olmamış
ah ulan, demişsin uzaklara bakarak
bir çöp poşetine tekme atmışsın,
seni seyreden kedi senden korkmamış
üzülmüş hatta haline, gelip ayaklarına dolanmış
yazmak para etmiyor demiş sana birileri
gerçek bir işin olsun, en azından karnın doysun demiş
kimse seni anlamak için dinlememiş
evden çıkarken saçlarını tarayacak bir umudun da kalmamış artık
dünya böyle bir haldeyken
sen böyle halsizken
hissizken
çaresizken
yazmayıp da ne yapacaksın?
Bektaş Şenel - Yavuz Donat'ın Tercüman'daki köşe yazılarından birini kesmişim, tarih belli değil. "Hoşgörü" başlıklı bir yazı. Sanırım Ankara yazısı için. Atatürk'le ilgili bir anekdot anlatıyor: Türk Ocağı'nın yapıldığı sırada inşaata geliyor Atatürk. İşçiler tencerede çay pişiriyor. Ama sunacak bardak bulunamıyor. Atatürk de o soğuk kış gününde, bir tahta kaşıkla dalıyor çay tenceresine.
Sanırım Mustafa Kemal'in Ata-Türk oluşunda bu türden gerçek ve kurmaca öykülerin büyük rolü var. Karizma kitlelere içselleşiyor ve bu içselleşiş sırasında bireye aşkınlaşıyor, kutsallaşıyor.
Sayfa 41 - YKY
1.789 okunma
558 okunma
1.026 okunma
8.741 okunma