Ben şiir sevmezdim,
Meğer okuyacağım şiiri bilmiyormuşum.
Belki de sevmeyi bilmiyordum kim bilir?
Şimdi sevmeyi öğrenmiş mi oluyorum,
Yoksa sevmeyi yüzüme gözüme mi bulaştırmış
Oluyorum onu da bilemiyorum.
Birhan Keskin okuyorum.
Dünya soğur, akşam serinlerken,
Benim sensiz sevinecek bir şeyim yok.
Kılı kırk yardım, altını üstüne getirdim,
Ve işte en geniş cümlem:
İçimi açtım sana.
İçini açmak için.
Birhan Keskin bu eserinde derinlerde yatan imgeleri kazıyarak çıkarmak istediğini düşünüyorum. Kazının pek de kolay yapılmadığı şiirlerdeki tınıdan kendisini gösteriyor. Şiirleri okurken karşısındaki kişiye sesleniyor. Bu içten gelen sessiz çığlıkları anlamasını ve duymasını istiyor.
"Biriken ne varsa sözler arkada kalmış,
O çok sevdiğin