Şan ve şöhret! Hep ama hep şan ve şöhret! İster iktidar sahibi ister edebiyat adamı için olsun, önem taşıyan hep ündü, ölümün ün aracılığıyla gülünç bir şekilde hükümsüz kılınmasıydı; evet, ün için yaşıyorlardı, ün, hepsi için en önemli olan şeydi, tek geçerli değerdi ve belki şaşırtıcıydı ama bütün bu olup bitenlerin tek teselli verici yanı ün adına yapılanın ünün kendisinden daha büyük önem taşıyabilmesiydi.