Sol Ayağim

Çünkü ben ne kadar güzel şeyler hayal edersem edeyim gerçek hayatta bunları yaşamayacağımı hatırlıyordum.

Çocukluğun neşeli umursamazlığı ve yetişkinliğin acısı ve hayal kırıklığı arasında asılı kalmıştım.

Kendim dışında dünyadaki her şeyin farkındaydım.

“Daha önce pek fazla okumuyordum. Kitaplar evimizde pek sık görülmez. Ekmeğin daha önemli olduğu düşünülürdü. Karnımızı doyurmak zihnimizi doyurmaktan daha önemli bir işti.”

Kendimi çok üzüntülü ve yalnız hissediyorum.

"Beni gören ve inceleyen doktorların neredeyse hepsi, beni çok ilginç ama ümitsiz bir vaka olarak değerlendirmişler. Birçoğu anneme kibarca benim zihinsel engelli olduğumu ve böylece kalacağımı söylemişler. Önceden 5 sağlıklı çocuk yetiştirmiş genç bir anne için bu ağır bir darbe olmuş."

Anlayıştan başka bir şeye, en zayıf kalbe ancak içten insan şefkatinin verebileceği güce ihtiyacı olan benim gibi biri için basit bir acıma bakışının ne kadar acı ve yıkıcı olabileceğini o anda anladım; bunu daha sonra pek çok kez görecektim...