Sol Ayağim

Hayatın tadi kaçmış gibiydi..

Artık bir çocuk olmadığımı biliyordum, ama bir yetişkin de değildim. Çocukluğun neşe dolu kayıtsızlığı ve yetişkinliğin bilinçlendirici acısı ve hayal kırıklığı arasında asılı duruyordum.

"Denemeyi asla bırakma Chris!"

Artık çocuk olmadığımı biliyordum ama yetişkin de değildim. Çocukluğun neşeli umursamazlığı ve yetişkinliği acısı ve hayal kırıklığı arasında asılı kalmıştım. Eskisi umursamaz ve mutlu olmak istiyordum. Ama çocukluğun sona erdiğini biliyordum. O gün arka bahçede bir çocuk bana acıma bakışı fırlattığında, geleceğimin umutsuzluğunu ve belirsizliğini görmüştüm.

'' Yalnızdım, kendi dünyamda hapsolmuştum, diğerleri ile iletişim kuramıyordum;varlığımı onların varlığından ayıran, beni onların hayatları ve faaliyetleri dışında tutan camdan bir duvar vardı sanki. "

Fark etmek acıydı ama gerekliydi. Gözlerimi kapatıp hakkımdaki hoş olmayan gerçeklere sırtımı dönmenin bana ne yararı olacaktı? Bunu birçok kez denemiştim; fakat son sınavı ertelemekten başka bir şey yapmıyordum. Bunun bir şekilde yaşanması gerekiyordu. Yaşandı, beni mutsuz etti, bir dönem acı verdi, fakat sonunda kendi içimde daha güçlü olmamı sağladı.