Sol Ayağim

Artık elimde bir boya fırçası vardı, kırık bir tebeşir parçası değil. Ama anlam değişmemişti; dış dünyayla iletişim kurmak için yeni bir yol keşfermiştim, sol ayağımla konuşmak için yeni bir yol.

"Bana doğru bakıyordu; ama bu bakış acımaydı. Acıma duygusu dışındaki başka şeylere, samimi insanların şefkatinin en güçsüz kalbe bile verebileceği 'güce' ihtiyacı olan benim gibi biri için, sadece basit bir acıma dolu bakışın ne kadar üzücü ve ezici olduğunu o anda anladım, daha sonra defalarca karşılaşacaktım."

Okuldan sonra oyun oynamak için dışarı çıktıklarında beni de götürüyorlar ve “gezinti arabası" dedikleri paslı, eski bir arabayla beni taşıyorlardı. Hayatımın en güzel yıllarının bazıları o yamuk saplı, eciş bücüs tekerlekli, ılık bir haziran akşamının alacakaranlığında veya aralık gecesinin soğuk griliğinde aydınlatılmış sokaklardan geçerken ve karanlık, ürkütücü geçitlerde sürü- lürken gicırdayıp homurdanan o arabada geçti.

"Değişiyordum... O sıralar bunun farkında değildim; ama beni mutsuz eden şeylerin bazılarını unutmak ve yeniden mutlu olmak için yeni bir yol bulmuştum. Her şeyden önemlisi kendimi unutmayı öğrenmiştim."

Daha önce pek fazla okumuyordum. Kitaplar evimizde pek sık görülmezdi. Ekmeğin daha önemli olduğu düşünülürdü. Karnımızı doyurmak zihnimizi doyurmaktan daha önemli bir işti.
Christy Brown

Sol Ayağım, Christy Brown

Fark etmek acıydı ama gerekliydi.

Ayak parmaklarımın arasında tuttuğum bir parça kırık tebeşir yere çizdiğim o bir harf benim için yeni bir dünyaya giden yol, zihinsel özgürlüğümün anahtarıydı. Çarpık bir ağızla bir şeyler ifade etmek için can atan gergin ben için rahatlama kaynağıydı.