LÜTFEN OKUYUN!
SONUNA KADAR OKUYUN!
İbn-i Abbas (r.a.) Hazretleri'nden naklen Muaz b. Cebel rivayet ediyor:
- Bir gün Resulullah (s.a.v.) ile beraberdik. Ensardan birinin evinde toplanmıştık... Tam bir cemaat olmuştuk. Sohbete dalmıştık. Bu arada, dışarıdan bir ses geldi;
- Ev sahibi... İçerdekiler.. Eve girmem için bana izin verir misiniz? Benim sizden bir
Muâşaka
Çayımı, ekmeğimi hazırladım
Saksıda yetiştirdiğim umutlar kokusunu verirken
Kaleme hararet geldi yazadurdum
Çok heyecanlıydı bahar düşmüş sokaklarda
Telâşlı bir çocuk edasıyla heyecanlıydı kelimeler
Masada sıcak 2 simit hazır
Düşlerim karşımda hayalin menemen hazırlıyor
Çok heyecanlıydın bugün kalbimde
Hayırdır ne oldu gülen gözlerinde?
Öyle
Sevdim....
Tertemiz sevdim ben seni, masumca, çocukca, saf, berrak, paspak sevdim...
Böyle dostça, arkadaşça, insanca felan değil.. Tamamen aşkça, yürekçe tüm sevgimle geldim sol yanına... En şeffaf halimle... Canımı verircesine, taparcasına, yanarcasına sevdim ben seni...
Uzakları yakın edenim,
İmkansızları ortadan kaldıranım, hayallere daldıranımdın...
Ben inandım adam inandım beni sorgusuz sualsız sevdiğine inandım....
Yolu şiirlerime uzanan, yalnızca bana yazılan, kalp dilimde çözülen, gözlerimin önünde dizilen yalnızca bana ait bi ADAM... Adı MAVİ sevdammm, benim sevdam, gerekirse vedam,elvedam, ama bendeki bir varlık, bir benlik..
Sesini her duyduğumda ilk günkü kadar tazeydi, ilk anki kadar heyecanlıydı, ilk göz göze geliş, ilk bakış, ilk elini tutuş, ilk sarılış.. Bunlar hep sıcak, hep tazeydi... Varlığımdan, canımdan çok sevdim... Sonsuz baharım bildim...
Belki çok çok güzel becerikli birisi değilim ama, ben güzel sevmeyi biliyorum mavim... Kurban olurcasına seviyorumm...
Gidişin bir tokat gibi vurdu be Mavim...
Ben seni bir annenin evladını, bir çocuğun oyuncağını sevdiği gibi.. Yusuf'un Züleyhasını sevdiği gibi sevdim.. İmanla, ahlakla, namusla, şerefimle haysiyetimle sevdim Mavimmmm... 🌾🌾
Hep daha fazlasını istedin insan çocuğu.
Evin vardı doymadın ikinci üçüncü evin olsun istedin. Sahilde bir yazlığım olsun dedin,o sahilde ki evlerin yanan/yakılan ağaçların yerine yapıldığından habersizmiş gibi yaptın. Araban vardı beğenmedin her seferinde onu değiştirdin ve ikincisini hatta üçüncüsünü aldın. Severek aldığın eşyalardan
Bozkır’daki Kerpiç Evden Boğaz’daki Yalıya...
Dün vefat eden dünyaca ünlü cerrah Prof. Dr. Mustafa Öz’le röportaj yaparken aslında bu hayatın, sınırları belli röportaj satırlarına sığmayacağı endişesi taşıdık.
Bozkır’da kerpiç bir evde başlayan bu yaşamı anlatırken son derece açık, samimi ve kendinden emin bir tavır sergileyen Prof. Dr. Öz, tüm
Edebi fikir internet sitesi
Yorum Yok
Beş Köşeli Kar Tanesİ

“Macun çekilmesi lâzım oğlanın yattığı odanın penceresine. Biraz da tıngırdıyor cam”, dedi annem. Araba falan geçince camlar düşecek gibi oluyor. Babam, geçen geldiğimde çekmiştim, ne oluyor böyle bu macunlara, dedi. Başımı eğip sessizce bekledim, güldü. Yumruğu kadar bir macun topağını getirip pencerenin önüne