Hiçbir şeyden kötülük görmeyince, hiçbir yardıma ihtiyacımız da kalmaz. O zaman deriz ki, bize iyiyi aratan ve sevdiren kötüymüş, çünkü kötü bir hastalık, iyi de onun devasıydı. Hastalık ortadan kalkınca devayı niçin arayalım ? Demek ki iyi kendi başına hiç bir işimize yaramayan bir şeydir. İyi ile kötü arasında bulunan biz insanlar, onu kötüden ötürü severiz.