ÖMÜR HANIM
Güzelliğin geçici olmadığını senden öğrendim
Emeğin aşktan büyük bir hazine olduğunu senden
Zaman, kaküllerinden doğar topuklarından batardı
Al yeşil soluğum, yarasına döndüğüm, sözümün sahibi
Sevmenin, dünyayı sevmek olduğunu senden öğrendim. (s.9)
Güzelliği, emeği, zamanı, sözleri en önemlisi de sevmeyi sevgili "Ömür Hanım"ından öğrenen şair, ölümü de ondan öğrenmiş. Ölümün tüm soğukluğuna rağmen onu sıcacık ifade etmeyi başarmış eserinde.
"İki kişilik bir yalnızlığım fotoğraflarının önünde
Birisi alıp götürdüğün, öteki bırakıp gittiğin." (s.18) Sevdiğini unutacak ömrü kalmasa da dönüp dönüp yine ona başlasa da sessizce yaşamış her daim.
"Beni onurundan doğuran kadın
Kalmadı
Bu kadarmış bizi büyüten acı
Bu kadarmış içimizde yanan ışık
Bu kadarmış yeryüzüne düşen gölgemiz." (s.81)
Yokluğunda bile yok olmadığına inanarak seven ve insana "ne güzel seven adamlar var be!" dedirten okunası bir eser.