Öldü, hepsi bu, neden öldüğünün önemi yok, bir insanın neden olduğunu sormak saçmadır, neden öldü zamanla unutulur, yalnızca bir tek sözcük kalıyor geriye, Öldü.
“kötü tarih çirkin doğa piç bir aşkla boğuldum/ ateşlerle oynadım güller sundum kalabalık kentlere/ gözüm düştü gözlerine saçlarına sarıldım/ ses ver bana çağır beni sevgili güzel çocuk”
İnsanoğlu kapsamlı karşıkoyuşunu kendi kendine sınamalı : yorganı ya da battaniyeyi başına çektiği zaman; her gece, bir film gibi izlenebilir bu da : başaktör → vicdan; figüranları içinizin kabartıları : kuzuların, ağlayan çocuklara rastlamadan geçirildiği yer gibi.
Tam olarak delilik sayılmaz bu halim, ama delirenler herhalde kendilerine acı veren şeye teslim oluyordur, ruhundaki sarsıntılardan yavaş yavaş zevk almayı öğreniyordur - hissettiklerim de buna pek uzak sayılmaz doğrusu.