+ Maniheizm
Maniheizm 3. yüzyılda İran'da ortaya çıkmış ve Zerdüşt Düalizmi (veya Mazdeizm), Babilonya folkloru, Budist ahlak ilkeleri ve Hıristiyan unsurların bir karışımından oluşmaktadır.
Bu karışımda önde gelen anlayış, iki ezeli ilkenin, iyi ve kötünün çatışmasıdır. Bu bakımdan din tarihi araştırmacıları, Maniciliği bir tür dinsel Düalizm (ikicilik) olarak sınıflandırmışlardır.
Mensuplarına «zındık denilmekteydi.
Mani dininin dünya görüşünde tanrısal aydınlık ile karanlık iki rakip olarak karşı karşıya durur. Bu ikisinin birbirleri ile mücadelesinde aydınlığın bir kısmı karanlığın içinde (dünyanın içinde) tutsak kalmıştır. Herhangi bir canı öldürmek, hatta bir meyveyi dalından koparmak bile tanrısal maddeye zarar verip aydınlığın tutsaklığını daha da uzatır. İşığın (aydınlığın) tutsaklığına ancak "seçilmişler"in yardımı ile son verilebilir. Seçilmişler hiçbir canlıyı incitmezler. Bu yüzden kendi başlarına geçimlerini sağlayamazlar ve "dinleyenler" onların ihtiyaçlarını temin ederler.
Seçilmişlerin sindiriminde ışık ile karanlığın birbirinden ayrıldığına, dua ve şarkı yardımı ile bu elde edilen ışığın tekrar tanrıya geri döndüğüne inanılır. Ancak dinleyenlerin de günahlarını temizlemek için birçok inkarnasyonlardan geçmesi gerekir. İnanca göre dünyanın sonunda ışık ile karanlık ebediyyen ayrılacaklardır.
İnkarnasyon: İlâhî varlığın insan veya herhangi başka bir doğal varlık şeklinde tezahür etmesi.
Kapı muhafızları geçiş ücretinin ödendiği gişenin önünde bir süre arabayı incelediler. Mezbahaya götürülenin bir koyun ya da sığır olmasına bağlı olarak onlara bir para kesesi
atmak gerekiyordu; ama bir insan kellesi için geçiş ücreti ödenmezdi.
Bir hafta önce Bibi co, Celil'in kızları Saide'yle Nahit'in, Herat'taki kız okulu Mehri'ye başladığı haberini getirmişti. O andan beri, Meryem'in kafasının içinde sınıflarla, öğretmenlerle ilgili fikirler çınlıyor, çizgili defterlerin, sayıların, koyu, kalın şekiller oluşturan kalemlerin imgeleri uçuşuyordu. Akranı kızlarla birlikte bir sınıfta oturduğunu hayal ediyordu. Bir cetveli kağıdın üzerine bastırmak, son derece önemli görünen çizgiler çizmek için yanıp tutuşuyordu.
Sayfa 18Kitabı okuyor
Ölmekten korkmuyor, hayatta her şeye acı ve alayla bakıyordu; bununla beraber, öleceğini bilse de hayata son katresine kadar bağlıydı. Yaşamak, heyecanlanmak ve bir gün kendisinin ifade ettiği gibi, "geldiği kozmik tozun içindeki o küçücük yerde kıpır kıpır kıpırdanmak" için delice bir ihtiras duyuyordu. İlaçlar içiyor, yeni heyecanlar peşinde olmayacak işlere kalkışıyordu. Martin'e de anlattığı üzere, bir seferinde, sırf o devasa susuzluğunu gidererek alacağı o biricik hazzı tadabilmek için tam üç gün su içmemişti. Onun kim olduğunu, ne olduğunu Martin hiçbir zaman öğrenemedi. O, geçmişi olmayan, geleceği çok yakın görünen bir mezardan ve bugünüyse yakıcı bir hayat ateşin den ibaret bir adamdı.
Sayfa 366Kitabı okuyor
