İyiiiii geceleeeeeer 1k heyt bee :D
Gittin mi büyük gideceksin !
Ayrılık bile gurur duyacak seninle..
Gittin mi ayakların onun yakınından bile geçmeyecek..
Gölgen bile kalmayacak ardında..
Gittin mi onurunla gideceksin;
Haklıysan gidecek, gitmişsen dönmeyeceksin Aşk!
Sevdiğim ama dokunamadığım çiçek
kulaç attığım dalgalara sıkıştı haykırışım
Gitmeyi öğrettiler bana, kalmak nasıldır..?
Nasıldır bir göğüste endişesiz uyumak..?
Yırttığım takvim yapraklarında
ağlıyor çocukluğum
Söylesene, nasıldır dudaklarını
bir dudakta uyutmak..?
Yoruldum korktuğum yangınlara yakalanmaktan
Suya düştü intihar, boğuldu son bakış
Kimi istesem uzaktır kıyı boyları
Vedalar alnıma işlenmiş, nakış nakış….
\CAN YÜCEL\
Son Sesler Belgeseli 1987 - Tevfik Esenç - Ubıhça
Son derece kıymetli bir belgesel... Bu coğrafyadan bir lisanın nasıl yokolduğunu acı bir biçimde anlatıyor. Anadilde eğitim herkesin hakkı olmalı. Lisanlar çiçek bahçesi gibidir. Ölen her lisan yokolan bir çiçek türüdür.
youtu.be/uTPVSNcMMS8
youtu.be/jlXnPKeA_iI
"Arap Haşim" ( Muhsin Kızılkaya) 04.10.2020
Ahmet Haşim
İlk mektepte yatılı okurken, istisnasız hepimiz annelerimizin isimlerini birbirimizden sır gibi saklıyorduk. O yüzen hiçbirimiz bir diğerinin annesinin adını bilmezdik. Olur da arkadaşlarımızdan birisi birimizin annesinin adını öğrenirse, felaketimiz olurdu. Çünkü her kavgada, insanın canını daha çok yakmak
Bir yanılgının, binlerce yenilgiden daha keskin olduğunu gördüğünde eve dönmek isteyeceksin ama ev; kapı duvar olacak. Ve sen, bildiğin denizlerde yeniden boğulacaksın. Aşina yüzler el olacak, ve yalnızlığı şah damarında hissedeceksin. Sonra geçecek. Her şey geçer, bilirsin.
Ve sonra yolun tam ortasında ayaklarının dermanı kesilecek, dizlerinin
Küçük Prens, 1943 /Antoine de Saint-Exupéry
çiçeğini son kez sulayıp cam fanustan,
"Elveda," dedi çiçeğine. Çiçekten bir karşılık gelmedi. "Elveda," dedi bir kez daha Çiçek öksürdü, ama soğuk aldığından değildi öksürük. "Saçmaladım." dedi sonunda küçük prense. "Bağışla beni, mutlu olmaya çalış..." Küçük prens çiçeğinin ona sitem etmemesine şaşırmış, elinde cam fanusla kalakalmıştı. Bu sessiz tatlılığı anlayamıyordu. "Tabii, seni çok seviyorum." diye konuştu çiçek. "Bunu şimdiye dek sana belirtmemiş olmam benim hatam. Aslında bu da önemli değil. Ama sen... Sen de benim kadar aptalca davrandın. Mutlu olmaya çalış... Fanusu da istemem."
GÜLŞİİR
Geceyarısı, karanlık bir bozkırda
Işıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım
içinde onca insan, içinde dünya...
Soluk soluğa, demirden bir ırmağa mahkum
Ve bilmeyen sonsuzluk nedir,
Haklı olan kim bu kargaşada?
Ateş ve su, yaşam ve ölüm, irin ve şiir
Ucu bucağı olmayan bu çığlığın
Ortasında nasıl barışılabilir?
Anlamak isterim, hangi