Her okuyucunun bir yazarı vardır mutlaka. Dönüp dolaşıp okuduğu, dilini, üslubunu özleyip döndüğü, vazgeçemediği bir yazar. Benim yazarım da öykü türünün vazgeçilmez yerlisi Cemil Kavukçu. Okumadığım son bir öykü kitabı kaldı, onu da okuyunca külliyatı tamamlamış olacağım ama bunlar kalmayacağım. Zaman zaman dönüp yeniden ve yeniden okuyacağım, Kavukçu okumaktan bıkmayacağım.
O Vakıt Son Mimoza da diğer öykü kitapları gibi zevkle okuduğum bir kitap oldu. Mimoza'da Elli Gram'ı okuduktan sonra çok merak etmiş fakat okuma fırsatı bulamamıştım. Bildik üslubuyla, şaşırtıcı olmayan konularıyla kitabı bir çırpıda okudum. Aldığım zevk aynıydı, diğer kitaplarını nasıl beğenerek okuduysam bu kitabı da öyle okudum. İlk üç öykü, O Vakıt, Fidan ve Dörtgen Mimoza müdavimleri üzerine yazılmış öyküler oldukça hüzünlü. Mimoza müdavimi Ressam Rasim'in kaçınılmaz sonu hüzünlüydü. Kavukçu bir arkadaşının öyküsünü yazmış diye biliyorum ama tabiidir ki bu bir kurmaca yazın ve gerçek olup olmamasının bir anlamı yok. Zamansızlık da hüzünlü bir öykü. Alzheimer hastası annesine bakıcı tutan bir adamın öyküsü. Hayatın acı gerçeklerinden yola çıkılarak yazıldığı belli. Nasıl Olsa Gideceksin ise gerçeküstü, hayal gücüyle yazılmış şaşırtıcı bir öykü, zevkle okudum. Kalan üç öykü ise küçürek öykü türünde. Bilhassa Düğün Fotoğrafı'nı çok sevdiğimi belirtmeliyiz. Cemil Kavukçu hayranlarının kaçırmaması gereken bir öykü kitabı O Vakıt Son Mimoza.
