Bu cellatlar çok iyi yürekli insanlar!
Dikkat spoiler içerir!
Victor Hugo tarafından yazılan 
Bir İdam Mahkûmunun Son Günü kitabı, adındanda anlaşılacağı üzere bir mahkumun giyotinle (çok lüks bir idam aracı!) idamından önce, son zamanlarındaki iç dünyasına götüren bir kitap.
Kitap, idam cezalarının kaldırılmasına yönelik kısa bir tarihçe içeren önsöz ile başlıyor, daha sonra mini bir tiyatro (trajedi hakkında
Öncelikle kitap gerçek anılardan oluştuğu için çok hoşuma gitti. Kurmaca metinlerde abartılar ya da gerçeği saptırarak anlatma durumları olabiliyor ama gerçek kişilerin kendi hayat hikayesini anlattığı kitaplarda bu daha az karşılaşılan bir durum bu yüzden de çok kıymet veririm. Ve tarihi bir vesika olduğu için de ayrıca kıymeti vardır.
Neyse konusuna geçersek ; Ercan Kesal'ın yaşadığı, etkilendiği, hayatını şekillendiren gerçek hayat hikayesini küçük anekdotlar şeklinde okuyoruz. Gerçek olması fazlasıyla can sıkıcı ama bir yandan da bunları kabul edip düzeltmeye ihtiyacımız da var...
Kitabı okurken yıllar önce okuduğum 
Şükrü Erbaş ın "Köylüleri niçin öldürmeliyiz?" şiirini hatırladım. Bu şiiri ilk okuduğumda hatta Şükrü Erbaş 'ın düşmanı olmuştum :D İnsanları niçin böyle zan altında bırakıyor diye. Daha sonra da hak verdim. Az bile söylemiş. Öğrendikçe anlıyor insan. Bu kitabı okuyun ne demek istediğimi ve ne demek istediklerini(Şükrü Erbaş, Ercan Kesal, ve daha birçok kişi) daha iyi anlayacaksınız. Kesinlikle öneriyorum.
Kitabın özeti olduğunu düşündüğüm şiiri ekliyorum son olarak: youtu.be/3p7ChJywv9k
Orhan Pamuk’tan okuduğum ilk kitap ve açıkçası kapağı ve arka kapak yazısından yola çıkarak ‘aa alayım bi Orhan Pamuk okumaya başlayayım’ okumaya başladım.
Kitap aslında, yazarın bu kitaptan önceki eseri olan Sessiz Ev’in bir karakteri olan Faruk’un bu defteri bir sandıkta bulup yayımlamak istemesiyle başlıyor. Giriş kısmında da bundan bahsediyor Faruk. Tabii ben bu kişinin kurgusal bir karakter olduğunu bilmediğim için internete arattım ve karşıma bu bilgi çıktı. Ve sanırım ilk de bir kitapta böyle bir kurguyla karşılaşıyorum, aşırı hoşuma gitti bu detay.
İlk sayfasından itibaren beni içine çeken ve okuması oldukça akıcı olan Venedikli bir bilim insanın yazdığı günlüklerden oluşan bir kitap. Böyle tarihsel olayların -doğru ya da yanlış biçimde- kurgulanmasını seviyorum ve okunması da çok keyifli hale geliyor benim için.
Son 30 sayfasında (yazarın son sözünü de dahil ederek) böyle bir şey beklemiyordum açıkçası. Sonunu kendimce tahmin edebildiğimi düşünmüştüm ancak yanılmışım, kitapta yazarın son sözünde de bahsettiği “ikililik” durumu var ve oldukça güzel işlemiş. Kendisi de bu kitabı yazmak için yaptığı çeşitli okumalar ve bunlardan aldıkları ve kendi kişisel deneyimlerini birleştirmiş sonucunda bu tarihi kurgu novellayı yazmış.
Karakterlerin o bunalımlarını, sorularını, acabalarını, endişe ve öfkelerini fazlaca benimsedim. Su gibi akıp gitti kitap.
Beni oldukça şaşırttı ve soru işaretleriyle bıraktı ama bu durum oldukça hoşuma gitti.
Keyifli bir okumaydı, yazarı okumaya devam edeceğim.
Okumak ne şahane şey! 
Beyaz Kale
