Söz vermiştim kendi kendime: Yazı bile yazmayacaktım. Yazı yazmak da, hırstan başka neydi? Burada namuslu insanlar arasında sakin, ölümü bekleyecektim. Hırs, hiddet neme gerekti? Yapamadım. Koştum tütüncüye, kalem kağıt aldım. Oturdum. Kalemi yonttum. Yonttuktan sonra tuttum öptüm. Yazmasam deli olacaktım.
Dünyada iyi insanlar da olmasa kırlangıç yuvasını tutup yerine tutkalla yapıştırır, altına da bir tahtacık oturturlar mı? Sağ olsunlar...
Sayfa 114 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, Kırlangıç Yuvasındaki KadınKitabı okudu
“Ben denizi, balığı ,balık tutanı, ekmeğini denizden çıkaran insanı çok severim.”
Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları_ e-bookKitabı okudu
Güller Büyüt..Kuşlar Uçur..Gülsün Yüzün.. Üşüme!
Son zamanlarda karşılaştığım her şeye, Sonay'ın gözüyle bakmayı deniyorum. Birine âşık olmak, kendi gözlerini kör edip, hayata onun gözleriyle bakmak demek, ayrılığın insanı kör etmesi de bundan.
Aşk, alamet, alamet, aşk. Söze döküldüğü anda anlamını yitirmekten korktuğum derin bir varoluş hali.Kitabı okudu
Ölesiye yalnız, ölesiye mesudum. İçim kalabalık çekiyor. İnsanlar çekiyor. Çocuklar istiyorum: haşarı, sarışın, esmer, edepsiz... Seyahatler çekiyor içim.
Sayfa 95 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu