Ölüm nedir bilir misin sen , ölüm? Bilmezsin ha. Küçük büyük insandan gayri bütün canlılar gibi sen de mi bilmiyorsun ölümü? Oh , ne iyi ! Bilme bilme . Bir gün öğrenirsen bile sakın korkma ! Bilene ne zaman olsa gelecektir. Bak ben onu bekliyorum. Bu gençlik sana nasıl güzel geldiyse ölüm de sana öylece , güzelce gelecektir.
Sayfa 124Kitabı okudu
Dağ yutunca kalbimi, kanımda kuşlar
Kar tufanı altında kırılan kanatların
Çıkardığı son sesi duymuşlar
Sayfa 53 - Timaş, 2023Kitabı okuyor
DOKUZ - OĞUZ MENKIBESİ
Dokuz - Oğuzlar evvelce, Kumlançu adı verilen bir ülkede otururlarmış. Burada Tuğla ve Selenga adlı iki ırmak akarmış. Bir gece oradaki iki ağacın üstüne, gökten bir nus nütunu indi. Bu ağaçlardan biri sümü yani huş yahut kayın ağacı (bouleau), diğeri kasuk (yani Cihangüşâ’ya göre çamfıstığı, Mahmud-i Kâşgarî’ye göre fındık) ağacı idiler.
Yoksul B. B Üstüne
Ben, Bertolt Brecht, Karaormanlar'dan
Kentlere taşımış annem beni rahminde
Bu yüzden soğuğu ormanların
Ben ölene dek kalacak içimde
Asfaltkentte evimde gibiyim. Baştan beri
Donatılmışım bütün ölüm nesneleriyle Gazetelerle, tütünle ve alkolle
Güvensiz, tembel ama sonuçta mutlu
İnsanlarla dostum. Herkes gibi
Sıradan bir şapka başımdaki
Ne
Sayfa 48Kitabı okuyor
Her şeyin fakir elbiseleri gibi lime lime, nem almış sıvalar gibi parça parça döküldüğü zaman, yalnız sen varsın insan. Yalnız sen varsın… Yalnız sana aşığım.
Sayfa 96Kitabı okudu
Kuşlar geçecek damların üstünden
Kuşlar konacak damlara
Kanat seslerini duyup uyanırlarsa
Gene kuşlarla uyusun çocuklar
Olanı biteni anlatma
Hiç görmediğim şey bu
Kurdun gözü yılmış sürüden
Elmanın yarısı soğuk, yarısı sıcak
Ağulu bitkilere dolanmış salkım
Güneşten yağmur boşanacak
Yetsin demir çağının beyliği
Yeni bir gün başlıyor demek
Yeryüzünde korkusuz yaşamak
İki milyar kişiye bir dünya
İki milyar kişiye iki milyar ekmek
Yazık olur bu düş yarı kalırsa
Barış günü insan hakkı yenirse
Köroğlu'nun sözü dinlenmelidir
Sivas ilinin Banaz köyünden
Pir Sultan Abdal dirilmelidir
Ah günüm yetse görmeye seni
Seni övmeye gücüm yetse
Barış çağı, altın çağ
Son ozanı ben olayım bu özlemin
Bu özlem bitse
Nasıl?Güneş, ilkbahar ,çiçek dolu tarlalar, sabah uyanan kuşlar ,bulutlar, ağaçlar ,doğa, özgürlük , hayat bunlar artık benim değil mi ?
Philidor acı acı güldü. "Ne kadar olağanüstü bir durum. Mekler tıpkı Köylüler, Kuşlar ve Feynler gibi gezegenlerinden alınıp buraya getirildiler, değiştirildiler ve insanların zevki için köleleştirildiler. Doğrusu durumun böyle olması bizim suçumuz, bunun kefaretini bizim ödememiz gerekir; sen ise kalkıp bu suça ortak olmamızı istiyorsun!
Biz
Kuşlar uçmak için doğmuş
Kemiklerinin boş olmasından anlıyoruz
Açık ve bilinen bir yönü yok insanların.
Onu biz yaratıyoruz.
En son kime yüklediğiniz anlamlar sizi hayal kırıklığına uğrattı?
Sayfa 16
"İşte!.." demişti. "Adağım olan kızımı hizmet edeceği Beyt-i Makdis'e getirdim."
Herkes mabet için mumlar adar veya bağış sandığına altın gümüş bırakırken, Hanne sahip olduğu yegâne varlığı; canından can, kanından kan olan yavrusunu sunmuştu mabede. Bu adayışta nice niyazlardan sonra ömrünün ahir deminde kendisine lütfedilen oğlunu Rabbe kurban etmeye azmeden İbrahim Peygamber'inkine benzer bir teslimiyet vardı. Fedakârlığının azametiyle titremeye başlayınca tutması için bebeğini Zekeriyya'ya uzatmıştı. İmran'ın Hanne'ya emaneti olan can, bir peygamberin kollarındaydı artık. Hanne ayrılık vaktinin geldiğini iyiden iyiye hissetmiş ve son bir kez bebeğini izlerken Beyt-i Makdis'in merdivenlerine yığılıp kalakalmıştı nefessiz. Yaşlı ve yorgun teni taşların üzerindeydi gayrı. Oysa ruhu Rabbin semasında kuşlar kadar özgür ve huzurluydu.
Sayfa 91Kitabı okuyor
Ölüm bir son değil, ölüm bir göçtür. Düşün ki kurak, çorak bir tarladır bu dünya. Ama öyle bir yere gidersin ki topraktan bin bir meyve, çiçek fışkırır. Arılar, kuşlar uçuşur. En kötü ses, bülbül sesi olsun. Dereler çağıldasın, şelaleler coşkuyla aksın. Şimdi sen bunlara öldü mü dersin? Meğerki o Cennet bağına göçenler, bu çorak tarlada yaşayanlara üzülmesin. Ki bu Cennet bağları dâhi, O’nun güzelliğinin, O’nun cemalinin yanında çorak bir toprak. Var gerisini hayal et. Hayale sığar ise.
Niçin insanoğlu bu kadar ölmeyecekmiş gibi doğup büyüyor, senin gibi seksenini geçiyor da büsbütün akıl, mantık, fikir kesiliyor da, bütün sırlarını ayan edecekmiş hale geliyor da, tam mutlu zamanında göçüp gidiyor?
Sayfa 62Kitabı okudu
Hiç içinize taş gibi, ağır bir su gibi bir sevgi oturdu mu?
Sayfa 43Kitabı okudu
Şehrin Ölümü
Duvarlar çıkıyor önüme
Şehrin mahpus yüklü duvarları
Hiçbir sır kalmamış ardında hiçbir duvarın
Nereye gitti diyorum benim elbisem nerede
Şehir soyunmuş diyor biri
Şehrin elbisesini çalmışlar
Bütün şehir çöküyor yüzünde bir insanın
Şehir boğuluyor içinde insanların kan gibi bir sesle
Mor bir kabus çöküyor üstümüze
Parkta son ağaç da ölüyor