Gözlerinin derinliklerinde hiç kaybolmayan bir hüzün var.
... hayatını kitap okumayan biriyle geçirmeyi hayal etmek zordu.
Dur Ruth,
Aşkın karanlık yüzünde dur, öylece.
Hep.
Böyle dursun aşk her zaman hayatında.
Karanlık yüzünde dur aşkın,
Sus. Tamamı buydu, de.
Bütün yavanlığıyla süren insanların
Kuytularında kal. orda kal.
Gülşiir
Geceyarısı, karanlık bir bozkırda
Işıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım
İçinde onca insan, içinde dünya...
Soluk soluğa, demirden bir ırmağa mahkum
Ve bilmeyen sonsuzluk nedir,
Haklı olan kim bu kargaşada?
Ateş ve su, yaşam ve ölüm, irin ve şiir
Ucu bucağı olmayan bu çığlığın
Ortasında nasıl barışılabilir?
Anlamak isterim, hangi
“Ama en çok sevdiğim yanın,” diye devam etti, “kendini bilmen. Kim olduğunu ve değerlerini biliyorsun. Prensiplerin var Sophie ve onlara bağlı kalıyorsun.”
Sayfa 397
