Gözlerinin derinliklerinde hiç kaybolmayan bir hüzün var.
... hayatını kitap okumayan biriyle geçirmeyi hayal etmek zordu.
“Akıllı bir insanın hatalarından ders alacağını söylerler."
Sophie'nin kuvvetli sesi Benedict’in itirazını sonlandırmıştı. “Ama gerçekten akıllı bir insan başkalarının hatalarından da ders çıkartır.”
Sayfa 305
* İkimiz olduktan sonra, bütün bu hüzünler, sıcak bir yakınlaşma için bahanedir.
* İlk yalanı söyledikten sonra bir daha konuşmamalı insan.
* Bir silgi gibi tükendim ben. Başkalarının yaptıklarını silmeye çalıştım: mürekkeple yazmışlar oysa. Ben, kurşunkalem silgisiydim. Azaldığımla kaldım.
* “Önce Kelime vardı,” diye başlıyor
Burada duracak ve gülümsemeye devam edeceksin. Çünkü üzgün olduğunu görmek kalbimi paramparça ediyor."
“Beni göremezsiniz ki,” dedi Sophie.
Benedict onun çenesine hafifçe dokunduktan sonra, “Ama bilirim,” dedi ve ardından Sophie'nin yüzündeki şaşkınlık ve hayranlık ifâdesi değişmeden önce oradan ayrıldı.
Sayfa 264