Son sözlerim kifayetsiz kalır hüzünlü dudaklarında,
Biz iki şiirin ortasında ezilir gideriz.
Bak gör halimi sorma kimselere,
Haberin yok dünyanın melanetinde,
Dudaklarım kurur gözlerindeki çöllerde,
Öylece durma karşımda göz yaşlarındaki anılarda buluşurmuydu ruhlarımız,
Veyahut yine aynı bankta buluşurmuyduk sen olmasan bile,
Mutlu olmaya ramak
Sekiz
Kalabalığın arasında uzunca bir yol yürüdükten sonra yorgunluğa daha fazla dayanamayıp gördüğüm ilk boş yere oturdum. Kafamı kaldırır kaldırmaz gördüğüm şeyin hayal mi yoksa gerçek mi olduğunu anlayamadım. İstemsiz bir şekilde ısrarla bakmaya devam ettim. Gereğinden fazla baktığımın farkında olacaktı ki buna son vermek istediği her halinden
Ne kadar sevdiysem seni,
o kadar sevmedin beni.
Tüm dünya karşımda dursa bir seni izlerdim
Dünyada bir ben kalsam yine bakmazdın bana
Aşk ne bilmiyorum
sana olan aşkım alışkanlığa dönüştü
Toydum,
bilmiyordum sevilmemek ne demek.
Şimdi büyüdüm,
adım gibi biliyorum sevilmemeyi.
Güneşli günlerim yoktu belki ama
seninle yağmurda ıslanmak bile
Efulim (sevgilim) bu sana yazdığım son şiirim :
Araftayım, cennet ve cehenemim tam ortasındayım.
Bir yanım sana kal diyor diğer yanım git diyor.
Ama sen bilmesin ki ben aslında sırat köprüsünde senin elimi tutmanı bekliyorum...
"Cesedimi alırsın sadece, senin için yazdığım şiir beni yaşatacak.
Çalışmam, yayın yapmam yasak, bir şehirden diğerine takip ediliyorum, aramalar, tutuklamalar, işkenceler, sürgün, soğuk, açlık. Otuz yıl boyunca bunların hepsine katlandım ama şiirim senden
daha kuvvetli. Sana okuyayım ister misin:
Kremlin'in dağcısından başka kimsenin sesi duyulmuyor O katilin ve insan yiyenin...
- Kes. Devamını biliyorum."
Klasik müzik dinlerken yazdığım şiirim
Ruhumu teslim ediyorum her dinleyişimde,
yeniden buluyorum kendimi
yeniden seviyorum bu evreni
gözlerin, yeniden buluşuyor gözlerimle
ellerin kavuşuyor ellerimle
hiç bırakmayacak gibi, sımsıkı..
Ve bitiyor notalar, son buluyor suretin..
Durmuyorum, yeniden açıyorum
Yeniden, ruhumu teslim ediyorum..
Kaybolan şiir
Bir dosyam var benim, “Yeni metin belgesi” gibi (adı farklı sadece) . Biliyorum birçok kişinin vardır böyle takıntıları. Sonuçta daktiloyu bıraktı herkes, bilgisayara evrildik bir şekilde Belki de sadece ben, yazım kötü olduğu, çok kötü olduğu için belki de. Evrimle teselli ediyorum belki kendimi. Yazdığım şiirin silinmesini aptallığıma değil de
Sana bu son şiirim
Keşke şimdi yanımda olsaydın
Kız kulesini beraber seyre dalsaydık
Çay içer muhabbet ederdik
Sonra sana yazdığım şiirleri okurdum
Saçlarını okşayarak
Dizelerde kaybolurduk
Kelimeler bizi alıp götürürdü
Ruhumuz bir çocuk misali