Köküne bağlanmıştı, kök olmayı unuttu.
Kurudu bir sonbahar da, köküne meze oldu.
Kök saldım yokluğuna, beni ancak bir
ağaç anlar
Hasretle nasıl başa çıkar ağaçlar
Ya denizler ,nasıl ağlar
Ah bu bendeki sonbahar
Bu bendeki kırık dal
Kanımda solan kırmızı
Kipriklerimde kar
Hasretindir yar
Hiç olmazsa rüyalarda sar
Ben sana hep üşüyordum
Çünkü, kıştım...
Nakıştım,bakıştım...
İnkar etmiyordum da bunu
Seni sevmek gibi büyük işlere
kalkıştım...
Özdemir Asaf 🤍
Kendimce Satırlarım
Yapraklar son demlerini döküyordu
Çöplerin arasındaki kedi miyavlamaları
Biraz sonbahar biraz ilkbahar havası vardı gökyüzünde
Yağan yağmur isteksiz, esen rüzgar hevessizdi bugünlerde
Bir de o çok özlediğim çocukluğum..
Yaşamak 80 lerine ulaşmış bir dede kadar hevessiz,
Toprağına küsmüş bir kök kadar isteksizdi bugünlerde..
(Orkun - Kendimce Satırlarım)
youtube.com/watch?v=YFD2PPA...
Bir değil, hattâ gökyüzü, indirse yüz bin bahar;
Hiç kımıldanmaz benim ruhumda kök salmış sonbahar!
Sayfa 243 - Akçağ Yayınları 11.BasımKitabı okudu
Sara Naeini - Del Yar
youtu.be/G_C2G1n-Vw4
(..)
Yine bir sonbahar, yine bir rüzgar
Ve heves, gizemli bir bitki gibi kök saldı tenime
Düne bir adım at
Ve beni tekrar başlangıca koy...