Düşme
Cennetin bütün yaratılmışları. Âdem'le Havva'nın utancının ağırlığından, ayıbının dehşetinden daha kurtulmamışken. Ama affet yakarışını dinlemiş ve Âlemlerin Rabbi'nin affettiğini de bilmişken. Ferahlamışken.
Çok geçmedi. Uğultu dindi , gölgeler seyreldi , karanlık hafifledi. Belli ki kelâm inecekti cennet sakinlerinin üzerine, ilâhi hitap işitilecekti.
Hitabın haşmetinden, kalbine inen azametten Âdem öyle ezildi ki gözlerini kapadı. Ateşler içinde kaldı. Dizlerine kadar Cennet toprağına battı. Duyduğu ses daha evvel duyduklarından bambaşkaydı. Aslında ses aynıydı da Âdem'in duyuşu başkaydı.
Azap etme değil azarlama vardı bu hitapta. Sonsuz ceza değil, kaderin hükmü gerçekleşirken, vasıtasız aracısız son bir kınama. Ses sese katılırken, son bir hatırlatma, uyarma.
Azamet zamiriyle Biz, deniyordu.
Bundan sonrası: Meydan-ı kaza.
Önce başlangıcı duyuldu cümlenin, emir kipindeydi: İnin.
Arkasından asıl kısmı geldi: Düşman olarak yaşayın.
Hükmü tamamlandı: Ve dünyada bir süre kalın .
Sayfa 149Kitabı okudu
Hayatın Anlamı
3.Kısım
Anlam Tutulması
Anton Çehov'un Tri Sestry oyunundan şu kısa diyaloğu dü- şünelim:
MASHA: Bir anlam yok mu?
TOOZENBACH: Anlam mı? (...) Şuraya bak; kar yağıyor. Bunun anlamı ne?
Kar bir ifade ya da sembol değildir. Anlatabildiğimiz kada- nyla gök kubbenin kederlenmesinin bir alegorisi değildir. Philip Larkin'in baharı
Başın döner, gözlerin kararır ve bilincini yitirirsin. Sonrası sonsuz karanlık. İşler bir kere kötüye gitmeye başladı mı durduramazsın. Ardı arkası kesilmez, dibe battıkça batarsın. Bi noktadan sonra her şeyin normale dönmesi için değilde, işlerin bundan daha kötüye gitmemesi için dua edersin. Bi çare, bi çıkış yolu ararsın kendine. Ama tüm bu aramalar boşunadır. Ne sesini duyan biri vardır etrafında, ne de çaresizliğini gören. Tek başınasındır bu hayatta. Aldığın hiçbir karar tatmin etmez, seçtiğin tüm yollar çıkmaz sokaklara götürür seni. Hikayenin bittiğini düşünürsün, sonra nefes aldığını fark edersin. Ve aldığın her nefes, seni hayatta tutacak olan bir umuda dönüşür. Her kaybedişte yeniden başlarsın. Daha da güçlenerek başlarsın. Ve daha da hızlanarak dibe batarsın. En dibe batarsın. Başın döner, gözlerin kararır ve bilincini yitirirsin. Sonrası, sonrası sonsuz karanlık
- Kaybedenler Kulübü
Merhaba canlar...
@okuyan_kadinlar_kulubü nün #heraybirdunyaklasiği etkinliğinde #dostoyevski nin #suçveceza sı ile yeniden buluştum. Hakkında ne yazsam az kalacak olan bu baş yapıtı 
Nuray Nuray'ımla birlikte okuduk.
Ne kadar körmüşüm... İlk okuduğumda ne kadar yüzeysel bakmışım her şeye. Okudum bitti yazmışım üstelik.
... seçtiğin tüm yollar çıkmaz sokaklara götürür seni.Hikayenin bittiğini düşünürsün...
Sonrası, sonrası sonsuz karanlık.
Gülşiir
Geceyarısı, karanlık bir bozkırda
Işıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım
İçinde onca insan, içinde dünya...
Soluk soluğa, demirden bir ırmağa mahkûm
Ve bilmeyen sonsuzluk nedir,
Haklı olan kim bu kargaşada?
Ateş ve su, yaşam ve ölüm, irin ve şiir
Ucu bucağı olmayan bu çığlığın
Ortasında nasıl barışılabilir?
Anlamak isterim, hangi yasa
Bir
Sayfa 219 - Kırmızı Kedi Yayınevi, Üçüncü Basım, Kasım 2017, İstanbul
GÜLŞİİR
Geceyarısı, karanlık bir bozkırda
Işıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım
içinde onca insan, içinde dünya...
Soluk soluğa, demirden bir ırmağa mahkum
Ve bilmeyen sonsuzluk nedir,
Haklı olan kim bu kargaşada?
Ateş ve su, yaşam ve ölüm, irin ve şiir
Ucu bucağı olmayan bu çığlığın
Ortasında nasıl barışılabilir?
Anlamak isterim, hangi
Belki de hepiniz yalnızca bu anı düşünmüşsünüzdür; karanlık bir odadasınız , sadece ikiniz ve başka hiçbir şey yok ; ne öncesi ne sonrası … Yalnızca bu deneyim , paylaşılan bir sır , tıpkı geniş bir ovada ufak bir elmas , çamurun içinde bir yüzük . Ve insanlar hep demez mi “ Anı yaşamalısın” diye ? Ancak ne yazık ki hiçbir an izole değildir . Sonrasında gelen her şeyle bağlantılıdır ve onlar da aynı yüz ekşiten bağlantılarla birleşmiştir ; ağır sonsuz bir zincirle bağlı , nereye gitsen taşımak zorunlu olduğun demirden bir gülle .Her şey birbirinin üzerine inşa edilmiş , her an çökecek gibi duran titrek bir Jenga kulesi gibi .
Sayfa 144 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
