Yalnız dünyayı dolaşmışım ben;
Saçlarından yakaladım her kıvancı ben,
Bıraktım bana doyurucu gelmeyeni,
Salıverdim kaçmak isteyeni de.
Değişik isteklerim oldu, hepsini yerine getirdim,
Yine çok isteğim vardı, gücüm tükendi,
Yaşamı fırtınalar içinde geçirdim, ilkin büyük,
Güçlü adımlar attım, şimdi ölçülü, akıllı oldum.
Yeterince biliyorum yeryüzünü, öğrendim.
Kapalıdır bize öteye bakan pencere,
Salaktır gözlerini oraya diken, kırpıştıran,
Bulutların üzerinde kendine benzerler düşünen,
Burada çevresine bakmalı, yere sımsıkı basmalı,
Dilsiz değildir bu dünya yetenekli olan için.
Gerekir onun sonsuzluk içinde dolaşması!
Elle tutulabilir tüm bildikleri, nesnel öyle,
Gezinmeli yeryüzünde gün boyunca,
Yürümeli yolunda görüntülerle karşılaşsa da,
Dolaşırken kıvanç da duyabilir, acı da
Hep mutluluk içinde kalmamalı!